استفاده از طراحی بین موضوعات

در طرح بین آزمودنی ها، معمولاً حداقل یک گروه کنترل و یک گروه آزمایشی یا چندین گروه وجود دارد که در یک متغیر متفاوت هستند (مانند هویت جنسیتی، قومیت، نمره آزمون و غیره).

به هر گروه آزمایشی یک درمان متغیر مستقل داده می‌شود که محقق معتقد است تا حدی بر پیامدها تأثیر می‌گذارد، در حالی که به گروه‌های کنترل هیچ درمانی، درمان نامرتبط استاندارد یا درمان جعلی داده می‌شود (مثلاً دارونما برای کنترل اثر دارونما ). .

شما معیارهای متغیر وابسته را بین گروه ها مقایسه می کنید تا ببینید آیا دستکاری متغیر مستقل مؤثر است یا خیر. اگر گروه ها به طور قابل توجهی متفاوت هستند، می توانید نتیجه بگیرید که دستکاری متغیر مستقل شما احتمالاً باعث این تفاوت ها شده است.

در حالت ایده‌آل، شرکت‌کنندگان شما باید به‌طور تصادفی به یکی از گروه‌ها اختصاص داده شوند تا اطمینان حاصل شود که ویژگی‌های شرکت‌کننده پایه در بین گروه‌ها قابل مقایسه است.

همچنین باید از ماسک استفاده کنید تا مطمئن شوید که شرکت‌کنندگان قادر به تشخیص اینکه آیا در گروه آزمایشی یا کنترل هستند، نیستند. اگر تکلیف گروهی خود را بدانند، ممکن است ناخواسته یا عمداً پاسخ‌های خود را تغییر دهند تا انتظارات محققین برآورده شود. این می تواند منجر به چند نوع سوگیری تحقیقاتی ، به ویژه سوگیری مطلوبیت اجتماعی ، سوگیری انتخاب خود ، اثر هاثورن یا سایر ویژگی های تقاضا شود .

طراحی بین سوژه‌ها همچنین زمانی مفید است که بخواهید گروه‌هایی را که بر اساس یک مشخصه کلیدی متفاوت هستند، مقایسه کنید. این مشخصه متغیر مستقل شما خواهد بود، با سطوح مختلف مشخصه که گروه ها را از یکدیگر متمایز می کند. هیچ گروه آزمایشی یا کنترلی وجود نخواهد داشت زیرا همه شرکت‌کنندگان مراحل یکسانی را پشت سر می‌گذارند.

طراحی بین سوژه ها در مقابل طراحی درون موضوعی

جایگزین طرح بین موضوعی، طرح درون موضوعی است که در آن هر شرکت کننده تمام شرایط را تجربه می کند. محققان برای ارزیابی تفاوت‌های بین شرایط، شرکت‌کنندگان مشابهی را مکرراً آزمایش می‌کنند.

هیچ گروه کنترلی در طرح های درون آزمودنی وجود ندارد زیرا شرکت کنندگان قبل و بعد از درمان های متغیر مستقل مورد آزمایش قرار می گیرند. پیش آزمون شبیه به شرایط کنترل است که در آن هنوز هیچ درمان متغیر مستقلی داده نشده است، در حالی که پس آزمون پس از انجام تمام درمان ها انجام می شود.

کلمه “بین” به این معنی است که شما شرایط مختلف را بین گروه ها مقایسه می کنید، در حالی که کلمه “در داخل” به معنای مقایسه شرایط مختلف در یک گروه است.

هنگامی که دو یا چند متغیر مستقل دارید، می‌توان این دو نوع طرح را در یک مطالعه واحد ترکیب کرد.

در طرح های فاکتوریل ، چندین متغیر مستقل به طور همزمان آزمایش می شوند. هر سطح از یک متغیر مستقل با هر سطح از هر متغیر مستقل دیگر ترکیب می شود تا شرایط متفاوتی ایجاد کند.

در طرح ترکیبی فاکتوریل، یک متغیر بین آزمودنی‌ها تغییر می‌کند و متغیر دیگر درون آزمودنی‌ها تغییر می‌کند.

مزایا و معایب طراحی بین موضوعات

مهم است که هنگام تصمیم گیری در مورد استراتژی تحقیق خود، مزایا و معایب طرح های بین موضوعی در مقابل طرح های درون موضوعی را در نظر بگیرید. در حالی که یک طرح بین آزمودنی ها تهدیدات کمتری برای اعتبار داخلی دارد، در مقایسه با طراحی درون موضوعی به شرکت کنندگان بیشتری برای قدرت آماری بالا نیاز دارد.

• از اثرات انتقالی جلوگیری می کند

اثرات انتقالی، اثرات ماندگار بودن در یک شرایط آزمایشی بر شرایط بعدی در طرح‌های درون موضوعی است. اینها شامل تأثیرات تمرین یا یادگیری است ، جایی که قرار گرفتن در معرض یک درمان باعث می شود واکنش شرکت کنندگان در درمان های بعدی سریعتر یا بهتر شود.

طرح‌های بین سوژه‌ها همچنین از اثرات خستگی جلوگیری می‌کنند، که زمانی رخ می‌دهد که شرکت‌کنندگان از چندین درمان متوالی در طرح‌های درون‌آزمودنی خسته یا بی‌حوصله شوند. اثرات انتقالی اعتبار درونی یک مطالعه را تهدید می کند.

• مدت زمان کوتاه تر برای مطالعه

در طراحی بین آزمودنی‌ها، به هر شرکت‌کننده فقط یک درمان داده می‌شود، بنابراین هر جلسه می‌تواند نسبتاً سریع باشد.

در مقابل، جمع‌آوری داده‌ها در طراحی درون‌آزمودنی‌ها بیشتر طول می‌کشد، زیرا به هر شرکت‌کننده چندین درمان داده می‌شود. با این حال، علی‌رغم اینکه مدت زمان جمع‌آوری داده‌ها برای هر شرکت‌کننده بیشتر طول می‌کشد، در مقایسه با طراحی بین آزمودنی‌ها به شرکت‌کنندگان کمتری نیاز دارید.

• به شرکت کنندگان و منابع بیشتری نیاز دارد

طرح‌های بین موضوعی به شرکت‌کنندگان بیشتری برای هر شرط نیاز دارند تا با قدرت آماری بالای طرح‌های درون موضوعی مطابقت داشته باشند.

این بدان معناست که آنها همچنین به منابع بیشتری برای استخدام نمونه بزرگتر ، مدیریت جلسات و پوشش هزینه ها و غیره نیاز دارند.

• تفاوت های فردی ممکن است اعتبار را تهدید کند

از آنجایی که شرکت‌کنندگان مختلف داده‌هایی را برای هر شرایط ارائه می‌دهند، ممکن است گروه‌ها به روش‌های مهمی بین شرایط متفاوت باشند، و این تفاوت‌ها می‌توانند توضیحات جایگزینی برای نتایج باشند.

برای مقابله با این موضوع در طراحی بین موضوعات، می توانید از تطبیق برای جفت کردن افراد یا گروه های خاص در نمونه خود استفاده کنید. به این ترتیب، گروه ها بر روی متغیرهای خاص (مثلاً ویژگی های جمعیت شناختی یا سطح توانایی) که ممکن است بر نتایج تأثیر بگذارد، مطابقت داده می شوند.