مطالعات هفته آموزش و سوابق روان‌شناختی نشان می‌دهد که 54 درصد از زبان‌آموزانی که مجبور به نوشتن مقاله‌های آکادمیک بوده‌اند، اعتراف می‌کنند که مطالبی را از اینترنت به آثار خود اختصاص داده‌اند. و هیچ کس نمی تواند ادعا کند که این آمار دقیق است زیرا هیچ تضمینی وجود ندارد که همه دانش آموزان هنگام شرکت در تحقیق حقیقت را گفته باشند. اما هر دوی ما می دانیم که سرقت ادبی در حال حاضر امری رایج است، به خصوص در نویسندگی دانشگاهی، زیرا ضرب الاجل ها تنگ تر شده و وظایف سخت تر شده است. با این حال، این بدان معنا نیست که دزدیدن کار کسی یک راه حل است. برعکس – چنین حرکتی می تواند عواقب جدی برای کل زندگی شما به همراه داشته باشد، بنابراین باید به هر قیمتی از آن اجتناب کنید. و برای انجام این کار، ابتدا باید بفهمید که سرقت ادبی چه اشکالی دارد:
- استفاده از بخش هایی از متون بدون ذکر منبع.
- پذیرفتن ایده های یک نفر بدون دادن اعتبار.
- از جمله تصاویر، نمودارها، جداول یا هر ماده گرافیکی دیگری که توسط شما ایجاد نشده و به آن اعتبار داده نشده است.
- ایجاد مشتقات از آثاری که دارای حق چاپ هستند.
- سرقت ادبی به طور تصادفی – حتی اگر چیزی را بدون آگاهی از آن کپی کرده باشید، همچنان عواقبی را متحمل خواهید شد که گویی نوعی سرقت ادبی معمولی است.
این پدیده اینگونه تعریف می شود و شما باید هر کاری که ممکن است برای دوری از آن انجام دهید.
4 راهکار برای جلوگیری از سرقت ادبی در نویسندگی دانشگاهی
می دانیم که کپی برداری و تقلید ساده ترین راه برای مقابله با واقعیت است. اما شما به دانشگاه رفته اید زیرا راه سختی را انتخاب کرده اید، پس آن را در آغوش بگیرید و فراتر از آن بروید تا از نظر اساتید خود اصالت داشته باشید.
1. در پارافراسی مهارت داشته باشید
خب، بدیهی است که تقریباً تمام ایده ها، افکار و نظرات شما بر اساس مفاهیم دیگران است. آیا این بدان معناست که شما در هر قدمی که برمی دارید سرقت ادبی می کنید؟ خوشبختانه، نه – قوانین سرقت ادبی آنقدرها هم پوچ نیستند. مهارتی که به ما کمک می کند فردی تر باشیم «پارافریسی» نامیده می شود که به طور گسترده در نوشتن آکادمیک استفاده می شود.
اگر جمله ای را دیدید که برای شما و وظیفه تان جذابیت دارد، آن را خوب فکر کنید و آن را با کلمات خود بازنویسی کنید. سعی کنید از اختصاص بیش از دو واژگان پشت سر هم از منبع اصلی خودداری کنید تا مورد سوء ظن قرار نگیرید.
به عنوان مثال: “اینترنت یک پدیده جهانی است که نحوه برقراری ارتباط، تجارت، خرید و زندگی ما را به طور کلی تغییر داده است.” نسخه شما می تواند این باشد: «فناوری جدید بر نحوه برخورد ما با زندگیمان تأثیر گذاشته است».
2. ایده های خود را اضافه کنید
هدف اصلی از نوشتن مقالات دانشگاهی این است که به شما بیاموزد چگونه اطلاعات را درک کنید، آن ها را تجزیه و تحلیل کنید، نتیجه گیری کنید و از آنها در شرایط مشابه استفاده کنید. برای آن، باید بتوانید استدلال ها و اظهارات خود را بر اساس تحلیل انتقادی داده ها شکل دهید. و وقتی متنی را در نتیجه چنین تفکراتی تولید می کنید، ترکیبی از ایده های شما و دیگران است.
به عنوان مثال، اگر در مورد تلویزیون و تأثیر آن بنویسید، ممکن است آماری مبنی بر ترویج پرخاشگری و خشونت را به اشتراک بگذارید. اگر تصمیم دارید بر تأثیر منفی تلویزیون تأکید کنید، از آنها به عنوان استدلال استفاده کنید.
3. نقل قول را جدی بگیرید
منظور ما این است: از این نکته غافل نشوید که باید همه منابع را ذکر کنید و همه کلماتی را که در نوشته خود آورده اید و محصول تفکر شما نیست، نقل کنید. این را قانون اصلی خود قرار دهید که بررسی کنید آیا تمام پیوندها و مراجعی را که با مهربانی برای محتوای مقاله به شما ایده داده اند ذکر کرده اید یا خیر.
می‌توانید آن را خودکار کنید: Ctrl+F هر نویسنده ذکر شده، «پیدا کردن بیشتر» را فشار دهید تا به پایان نوشته‌تان برسد. مدخل را پررنگ علامت بزنید و همین کار را با نویسنده بعدی که به آن اشاره شده است انجام دهید.
4. یک مدل کاغذ از یک شرکت رایتینگ سفارش دهید
نویسندگان ما که برای آژانس‌های دانشگاهی کار می‌کنند، 100% متون اصلی را تولید می‌کنند و از تمام قوانین استناد اصلی پیروی می‌کنند. با گرفتن نمونه ای که توسط یکی از متخصصان ما نوشته شده است، این فرصت را خواهید داشت که نحوه بازنویسی، بیان ایده های خود، آمیختن افکار دانشمندان با افکار خود و مهمتر از همه، نحوه استناد صحیح را مشاهده کنید.
بدون نظر