استفاده از گروه کنترل به این معنی است که هر تغییری در متغیر وابسته را می توان به متغیر مستقل نسبت داد. این کمک می‌کند تا از تأثیرگذاری متغیرهای خارجی یا متغیرهای مخدوش‌کننده بر کار شما، و همچنین چند نوع سوگیری تحقیقاتی ، مانند سوگیری متغیر حذف‌شده ، جلوگیری کنید.
گروه های کنترل در آزمایش
گروه های کنترل برای طراحی آزمایشی ضروری هستند . هنگامی که محققان به تأثیر یک درمان جدید علاقه مند هستند، شرکت کنندگان مطالعه خود را به طور تصادفی به حداقل دو گروه تقسیم می کنند:
- گروه درمانی (که گروه آزمایشی نیز نامیده می شود ) درمانی را دریافت می کند که محقق به تأثیر آن علاقه مند است.
- گروه کنترل یا هیچ درمانی، یک درمان استاندارد که اثر آن از قبل شناخته شده است، یا یک دارونما (یک درمان جعلی برای کنترل اثر دارونما ) دریافت می کند.
درمان هر متغیر مستقلی است که توسط آزمایش‌کنندگان دستکاری می‌شود و شکل دقیق آن به نوع تحقیقی که انجام می‌شود بستگی دارد. در یک آزمایش پزشکی، ممکن است یک دارو یا درمان جدید باشد. در مطالعات سیاست عمومی، این می تواند یک سیاست اجتماعی جدید باشد که برخی دریافت می کنند و دیگران نه.
در یک آزمایش خوب طراحی شده، همه متغیرها جدا از درمان باید بین دو گروه ثابت نگه داشته شوند. این بدان معنی است که محققان می توانند به درستی اثر درمان را بدون دخالت متغیرهای مخدوش کننده اندازه گیری کنند .
- شما برای کسب نمرات بالا به دانش آموزان گروه درمانی پول می دهید.
- دانش آموزان گروه کنترل پولی دریافت نمی کنند.
با مقایسه میانگین تغییر در نمرات آنها در طول سال، می توانید دریابید که آیا مشوق های پولی عملکرد مدرسه را بهبود می بخشد یا خیر.
مطالعات همچنین می تواند شامل بیش از یک گروه درمان یا کنترل باشد. محققان ممکن است بخواهند تأثیر چندین درمان را به طور همزمان بررسی کنند یا یک درمان جدید را با چندین جایگزین موجود مقایسه کنند.
- گروه درمانی قرص جدید را دریافت می کنند.
- گروه کنترل 1 یک قرص قند با ظاهر یکسان (دارونما) دریافت می کند.
- گروه کنترل 2 قرصی برای درمان فشار خون بالا دریافت می کند
از آنجایی که تنها متغیری که بین سه گروه متفاوت است نوع قرص است، هر گونه تفاوت در فشار خون متوسط بین سه گروه را می توان به نوع قرص دریافتی آنها نسبت داد.
- تفاوت بین گروه درمان و گروه کنترل 1 نشان دهنده اثربخشی قرص در مقایسه با عدم درمان است.
- تفاوت بین گروه درمان و گروه کنترل 2 نشان می دهد که آیا قرص جدید در درمان های موجود در بازار بهبود می یابد یا خیر.
گروه های کنترل در تحقیقات غیر تجربی
اگرچه گروه‌های کنترل در تحقیقات تجربی رایج‌تر هستند، اما می‌توان از آنها در انواع دیگر تحقیقات نیز استفاده کرد. محققان عموماً در دو مورد به گروه‌های کنترل غیرآزمایشی تکیه می‌کنند: طرح شبه آزمایشی یا مطابقت.
گروه های کنترل در طرح شبه آزمایشی
در حالی که آزمایش‌های واقعی بر انتساب تصادفی به گروه‌های درمان یا کنترل تکیه دارند، طراحی شبه آزمایشی از معیاری غیر از تصادفی‌سازی برای تخصیص افراد استفاده می‌کند.
اغلب، این تکالیف توسط محققان کنترل نمی‌شوند، اما گروه‌هایی از قبل موجود هستند که درمان‌های مختلفی دریافت کرده‌اند. برای مثال، محققان می‌توانند تأثیرات یک روش آموزشی جدید را که در برخی از کلاس‌های یک مدرسه استفاده می‌شود، اما در برخی دیگر نه، مطالعه کنند، یا تأثیر سیاست جدیدی را که در یک ایالت اجرا می‌شود، اما در دولت همسایه اجرا نمی‌شود، مطالعه کنند.
در این موارد کلاس هایی که از روش تدریس جدید استفاده نکرده اند یا دولتی که خط مشی جدید را اجرا نکرده اند، گروه کنترل است.
گروه های کنترل در طراحی تطبیق
در تحقیقات همبستگی ، تطبیق یک گزینه جایگزین بالقوه را نشان می‌دهد که نمی‌توانید از طرح‌های واقعی یا شبه تجربی استفاده کنید.
در طرح‌های تطبیق، محقق افرادی را که «درمان» یا متغیر مستقل تحت مطالعه را دریافت کرده‌اند، با دیگرانی که گروه کنترل دریافت نکرده‌اند، مطابقت می‌دهد.
بنابراین، هر یک از اعضای گروه درمان، همتای دیگری در گروه کنترل دارد که از هر نظر ممکن خارج از درمان یکسان است. این تضمین می کند که درمان تنها منبع تفاوت بالقوه در نتایج بین دو گروه است.
در عوض، می‌توانید با تطبیق افرادی که سیگار نمی‌کشند با افرادی که سیگار نمی‌کشند (گروه درمان) از نظر سن، جنسیت، رژیم غذایی، سطح ورزش و غیره یک گروه کنترل ایجاد کنید، و اطمینان حاصل کنید که تنها تفاوت بین دو گروه – و بنابراین تنها متغیری که می تواند باعث تفاوت در میزان سرطان ریه شود، استفاده آنها از سیگارهای الکترونیکی است.
اهمیت گروه های کنترل
گروه های کنترل به اطمینان از اعتبار داخلی تحقیق شما کمک می کنند. ممکن است در طول زمان تفاوتی را در متغیر وابسته خود در گروه درمانی خود مشاهده کنید. با این حال، بدون گروه کنترل، دشوار است که بدانیم آیا این تغییر از درمان ناشی شده است یا خیر. این امکان وجود دارد که تغییر به دلیل برخی متغیرهای دیگر باشد.
اگر از گروه کنترلی استفاده می‌کنید که از هر نظر مشابه گروه درمان است، می‌دانید که درمان – تنها تفاوت بین دو گروه – باید همان چیزی باشد که باعث تغییر شده است.
به عنوان مثال، افراد معمولاً بدون توجه به اینکه آیا درمان مؤثری دریافت کرده اند یا خیر، پس از گذشت زمان از بیماری ها یا جراحات بهبود می یابند. بنابراین، بدون گروه کنترل، تعیین اینکه آیا بهبود شرایط پزشکی ناشی از یک درمان است یا صرفاً پیشرفت طبیعی زمان، دشوار است.
خطرات ناشی از گروه های کنترل نامعتبر
اگر گروه کنترل شما با گروه درمان به گونه‌ای متفاوت است که شما آن را در نظر نگرفته‌اید، نتایج شما ممکن است منعکس کننده تداخل متغیرهای مخدوش کننده به جای متغیر مستقل شما باشد.
از آنجایی که افرادی که از خانواده ای سیگاری هستند بیشتر در معرض دود سیگار قرار می گیرند که علت شناخته شده سرطان است، ممکن است نرخ های بالاتری در بین افراد گروه درمان شما رخ دهد، اما شما نمی توانید مطمئن باشید که آیا این تفاوت به دلیل استفاده از سیگارهای الکترونیکی
به حداقل رساندن این خطر
چند روش می تواند به شما در به حداقل رساندن خطر گروه های کنترل نامعتبر کمک کند.
- اطمینان حاصل کنید که همه متغیرهای مخدوش کننده بالقوه ، ترجیحاً از طریق یک طرح آزمایشی در صورت امکان در نظر گرفته شده اند، زیرا کنترل همه عوامل مخدوش کننده ممکن در خارج از یک محیط آزمایشی دشوار است.
- از دوبار کور کردن استفاده کنید . این امر باعث می‌شود اعضای هر گروه نتوانند رفتار خود را بر اساس قرار گرفتن در گروه درمان یا کنترل تغییر دهند که می‌تواند منجر به نتایج مغرضانه شود.
- به طور تصادفی افراد خود را در گروه های کنترل و درمان قرار دهید. این روش به شما این امکان را می دهد که نه تنها تفاوت بین دو گروه را در مورد متغیرهای مخدوش کننده که می توانید مستقیماً مشاهده کنید، بلکه آنهایی را که نمی توانید به حداقل برسانید.
بدون نظر