محتاط بودن و قاطعیت بودن:

صفت و قید

انتخاب صفت‌ها و قیدها، که انواع مختلفی دارند، نقش مهمی در تثبیت هویت نویسنده در پایان‌نامه ایفا می‌کنند. برخی از صفت‌ها مانند “نتایج آزمایشی/غیرقطعی/گیج‌کننده و غیره”، شما را قادر می‌سازند تا هویت محتاطانه‌ای داشته باشید؛ به‌ویژه زمانی که یافته‌های پایان‌نامه تا حدودی نامشخص هستند. با این حال، اگر از این صفت‌ها در جملاتی با فعل مشخص (“می/می‌توانم” و غیره) استفاده کنید، ممکن است به نظر بیاید که تقریبا چیزی برای گفتن ندارید؛ برای مثال “یافته‌ها ممکن است بینش‌های آزمایشی را نشان دهند”. در این صورت، هویت شما و قابلیت تفسیر داده‌های خود را به خطر می‌اندازید. بیش از حد محتاط بودن، نشانه‌ی یک محقق خوب نیست.

صفت‌های دیگر، تأثیر معکوسی دارند و به قدرت داده‌ها یا تجزیه و تحلیل شما اشاره می‌کنند؛ به‌عنوان مثال “نتایج قطعی، قابل‌توجه و غیره”. هنگامی که می‌خواهید بر یک نکته تأکید کنید، استفاده از این صفت‌ها مفید است.

در حالی که صفت‌ها چیزها را توصیف می‌کنند (یعنی داده‌ها، یافته‌ها، تجزیه و تحلیل)، قیدها کیفیت اعمال را توصیف می‌کنند (یعنی “به وضوح نشان دادن، اثبات‌ناپذیر”). وقتی قیدهای روشی (مانند “واضح، قدرتمندانه” و غیره) با دقت با فعل ترکیب شوند، صدای قدرتمندی به شما می‌دهند؛ به‌عنوان مثال “نویسندگان به‌درستی موضع خود را استدلال می‌کنند؛ نویسندگان به شدت یک موضع را رد می‌کنند”.

قیدهای دیگری که ممکن است در ابتدا به نظر قدرتمند برسند، این تأثیر را ندارند؛ به دلیل این‌که برخی از قیدها (به‌ویژه قیدهای کمی مانند “خیلی از، خیلی”) با گفتار بدون قدرت همراه هستند و استفاده از آنها می‌تواند هویتنویسنده را ضعیف کند. بنابراین، قیدها را با دقت انتخاب کنید و از آنها به میزان کافی برای تأکید بر نکات مهم استفاده کنید، اما نه بیش از حد. هدف شما این است که با استفاده از صفت‌ها و قیدها، هویت قدرتمند و مطمئنی را به خواننده منتقل کنید.

تألیف: چه زمانی از ضمیر شخصی «من/ما» استفاده کنیم.

نوشتن در واقع یک نوع بیان وجودی و یازده بیانیه از تفکر شماست. با این حال، در زمینه نوشتن پایان‌نامه، مربیان آهنگسازی عموماً توصیه می‌کنند که در صورت استفاده از ضمیر اول شخص، برای کاهش آن، از آن خودداری کنید. توصیه‌ای که به این دلیل داده می‌شود که بخش مهمی از هویت نویسنده، مرتبط با میزان ورود جنبه‌های شخصی به نوشته‌ی خود است. برای مثال، در جمله “استارکس و مکدونالد (2022) تعریف واضحی از یک مفهوم کلیدی ارائه می‌دهند”، کلمات “واضح” و “کلیدی” نشان می‌دهد که نویسندگان توصیف “واضح” را برای این مفهوم به کار برده‌اند که در واقع “کلیدی” است. اضافه کردن عباراتی مانند “من فکر می‌کنم” یا “ما فکر می‌کنیم” هنگام توضیح متن بالا، زائد است.

در برخی موارد، استفاده از “من” (یا “ما” در صورت نگارش پایان‌نامه با یک یا چند نشریه مشترک) بستگی به متن اطراف دارد. عباراتی مانند “من مخالفم” ممکن است زائد باشد، اما همیشه اینطور نیست. اگر می‌خواهید حقیقتی را به چالش بکشید، “من مخالفم” ممکن است مفید باشد زیرا این پتانسیل را دارد که به مخاطبانتان فریاد بزنید که این تفکر شماست و در ادامه، استدلالی را درباره موضوع خاصی که دارید، بنویسید. نظرات قوی در مورد استفاده از “من” با یک فعل نظر قوی، اطلاعاتی را در مورد نحوه خواندن متن به شما منتقل می‌کند.

در موارد دیگر، از ضمیر اول شخص می‌توان استفاده کرد تا کنترل استدلال خود را به شما بدهد. به تفاوت‌های بین “سه موضوع هستند” و “سه موضوع من…” فکر کنید. استفاده از ضمیر شخصی “my” به خواننده نشان می‌دهد که شما در حال انتخاب یک موضوع هستید. به عبارت دیگر، در اینجا همه مسائل مورد بررسی نیستند. این سه نقطه، انتخاب من است. با این حال، مهم است که به خاطر داشتهمیشه نباید از ضمیر اول شخص استفاده کنید. در برخی موارد، بهتر است از ضمایر شخصی مفرد یا جمع استفاده کنید تا به خواننده اطمینان دهید که موضوع مورد بررسی توسط شما بررسی شده است و این یک نظر شخصی نیست. در نهایت، مهمترین نکته این است که هدف شما در نوشتن پایان‌نامه، ارائه یک متن واضح، منطقی و تحلیلی است که به خواننده کمک می‌کند تا درک بهتری از موضوع شما پیدا کند. ضمیر اول شخص می‌تواند در برخی موارد مفید باشد، اما در برخی موارد دیگر ممکن است به خواننده احساس بیش از حد شخصی بودن موضوع دهد. بهتر است در بررسی موارد خاص، تصمیم بگیرید کدام روش بهتر است و با توجه به جنبه‌های مختلف موضوع، به نوشتن پایان‌نامه خود ادامه دهید.

نکات مهم متن

استفاده از صفت‌ها و قیدها در پایان‌نامه مهم است و نقش مهمی در تثبیت هویت نویسنده دارد.

انتخاب صفت‌ها و قیدها باید با دقت صورت بگیرد تا هویت شما را به خطر نیندازد.

صفت‌ها برای توصیف داده‌ها و یافته‌ها و قیدها برای توصیف کیفیت اعمال استفاده می‌شوند.

استفاده از قیدهای روشی با فعل ترکیب شده، به شما صدای قدرتمندی می‌دهد.

برخی از قیدها با گفتار بدون قدرت همراه هستند و استفاده از آنها می‌تواند هویت نویسنده را ضعیف کند.

هدف استفاده از صفت‌ها و قیدها، تثبیت هویت قدرتمند و مطمئنی نویسنده در پایان‌نامه است.

نوشتن در واقع یک نوع بیان وجودی و یازده بیانیه از تفکر شماست.
در نوشتن پایان‌نامه، معمولاً توصیه می‌شود که در صورت استفاده از ضمیر اول شخص، برای کاهش آن، از آن خودداری کنید.
عباراتی مانند “من فکر می‌کنم” یا “ما فکر می‌کنیم” هنگام توضیح متن بستگی به متن اطراف دارد.
در موارد دیگر، از ضمیر اول شخص می‌توان استفاده کرد تا کنترل استدلال خود را به شما بدهد.
مهمترین نکته این است که هدف شما در نوشتن پایان‌نامه، ارائه یک متن واضح، منطقی و تحلیلی است که به خواننده کمک می‌کند تا درک بهتری از موضوع شما پیدا کند.