بر اساس منابع ارائه شده، برای انتشار و به اشتراک‌گذاری ایده‌های علمی فراتر از محیط آکادمیک، محققان می‌توانند رویکرد کارآفرینانه را در پیش بگیرند و از روش‌های مختلفی استفاده کنند:

1. فکر کردن مانند یک کارآفرین به معنای تولید دانش و قرار دادن ایده‌ها در جهان است. ذهنیت کارآفرینی به محققان کمک می‌کند تا ایده‌های خود را فراتر از فضای آکادمیک به اشتراک بگذارند و تأثیرگذار باشند. این رویکرد شامل پرورش مهارت‌های قابل بازاریابی و متمایز کردن خود است.
2. شناخت مخاطبان خارج از رشته تخصصی خود یک گام حیاتی است . برخلاف نوشتن آکادمیک که معمولاً مخاطبان محدودی دارد، انتشار ایده‌ها به صورت کارآفرینانه نیازمند در نظر گرفتن این است که چه چیزی برای مخاطب شما مهم است و چه مشکلاتی آن‌ها را برمی‌انگیزد . ارتباط مؤثر با غیرمتخصصین می‌تواند به شفاف‌سازی ایده‌های خود محقق و بهبود کارش نیز کمک کند .
3. استفاده از رویکرد حداقل محصول پذیرفتنی (MVP – Minimum Viable Product) برای ایده‌های علمی . این به معنای ارائه زودهنگام یک ایده در جهان برای دیدن بازخورد و واکنش آن است . این رویکرد به محقق کمک می‌کند تا مسیر بعدی ایده خود را مشخص کند . نویسنده کتاب تجربه خود را در نوشتن یک مقاله کوتاه (op-ed) برای Inside Higher Ed پیش از نوشتن یک مقاله کامل یا کتاب بیان می‌کند که چگونه بازخوردها و فرصت‌های جدیدی (ایمیل‌ها از دیگر محققان، دعوت به سخنرانی) از آن به دست آورده است.
4. نوشتن و صحبت کردن درباره ایده‌ها برای مخاطبان مختلف. این می‌تواند شامل نوشتن مقالات کوتاه (op-eds) برای نشریات عمومی، یا ارائه سخنرانی خارج از محیط آکادمیک باشد . استفن ژو (Steven Zhou)، یک کاندیدای دکترا، از پلتفرمی برای تمرین صحبت کردن درباره تحقیقاتش با افرادی خارج از رشته‌اش استفاده کرد تا بتواند ایده‌هایش را به گستره بیشتری برساند .
5. پیروی از فلسفه “اول عموم” (public first) . دیوید زوی کالمن (David Zvi Kalman)، که برای مخاطبان عمومی می‌نویسد، این ایده را مطرح می‌کند که آیا تأثیر مورد نظر، افزایش اندک گنجینه دانش با یک مقاله پولی است که توسط بیست نفر خوانده می‌شود، یا انتشار نتایج به صورت عمومی که همه بتوانند آن را ببینند .
6. همکاری با جوامعی که محقق به آن‌ها متصل است می‌تواند راهی خلاقانه برای انتشار کار باشد . به عنوان مثال، یک دانشجو تحقیق خود را به یک مقاله عکاسی و کارگاه برای دختران نوجوان تبدیل کرد که در نهایت در یک گالری محلی به نمایش درآمد و جامعه را درگیر کرد . این نوع همکاری یک حلقه بازخورد ایجاد می‌کند که نه تنها تحقیق را به جامعه منتقل می‌کند، بلکه تحقیق را از طریق یادگیری از جامعه بهبود می‌بخشد .
7. در نظر گرفتن فرمت‌های مختلف برای اشتراک‌گذاری ایده‌ها مانند مقالات وبلاگ، مصاحبه‌های رادیویی، تلویزیونی یا پادکست‌ها، و سخنرانی‌های TED. البته منبع اشاره می‌کند که در حالی که این فرمت‌ها می‌توانند ایده‌های پیچیده را به صورت موجز خلاصه کنند، توانایی ارائه جزئیات بیشتر و پاسخ به چالش‌ها برای یک “ترکیب‌کننده مشروع” ضروری است.

در نهایت، هدف این است که دانش و تخصص خود را به مخاطبان بیرونی منتقل کنید، ارزش آن را برای یک هدف بزرگتر بسنجید و آن را به آنچه برای مخاطبانتان اهمیت دارد، پیوند دهید . این رویکرد فعال به اشتراک‌گذاری دانش به محققان امکان می‌دهد تا فراتر از انتظارات سنتی آکادمیا حرکت کرده و تأثیر معناداری در جهان ایجاد کنند.

30 سوال هدفمند و کاربردی :

بر اساس منابع ارائه شده، در ادامه به ۳۰ سوال در مورد انتشار و به اشتراک‌گذاری ایده‌های علمی فراتر از محیط آکادمیک با تکیه بر رویکرد کارآفرینانه پاسخ داده شده است:

1. مفهوم “دانشمند کارآفرین” چیست؟

مفهوم “دانشمند کارآفرین” به محققی اطلاق می‌شود که برای تولید دانش و قرار دادن ایده‌های خود در جهان، یک ذهنیت جدید را اتخاذ می‌کند. این مفهوم لزوماً به معنای راه‌اندازی یک کسب‌وکار نیست، بلکه به معنای توانایی تولید چیزی جدید (در این مورد، دانش) با منابع محدود در محیطی بسیار نامشخص است. هدف این رویکرد این است که دانشگاهیان تشویق شوند تا تأثیر گسترده‌تر تحقیقات خود و چگونگی مشارکت آن در جامعه را در نظر بگیرند. یک دانشمند کارآفرین کسی است که قدرت شکل‌دهی به طرز تفکر مردم را از طریق تولید دانش و ارائه ایده‌های خود به جهان دارد.

2. چرا نویسنده معتقد است دانشگاهیان امروز به رویکرد کارآفرینانه نیاز دارند؟

نویسنده معتقد است دانشگاهیان امروز به رویکرد کارآفرینانه نیاز دارند زیرا این رویکرد برای بقا و حتی پیشرفت در محیط آکادمیک ضروری است. علاوه بر این، نرخ پایین دریافت موقعیت شغلی دانشگاهی باعث شده است که دانشجویان تحصیلات تکمیلی نیاز به تغییر انتظارات خود داشته باشند. ذهنیت کارآفرینانه به محققان کمک می‌کند انعطاف‌پذیرتر باشند و فرصت‌های شغلی خارج از دانشگاه را نیز به عنوان گزینه‌های عالی ببینند، نه یک مسیر شکست‌خورده.

3. ذهنیت کارآفرینی در حوزه دانشگاهی به چه معناست؟

در حوزه دانشگاهی، ذهنیت کارآفرینی به معنای فکر کردن مانند یک کارآفرین است، یعنی تولید دانش و قرار دادن ایده‌ها در جهان. این شامل توانایی تولید چیزی جدید (دانش) با منابع محدود در محیطی بسیار نامشخص و همچنین در نظر گرفتن تأثیر گسترده‌تر تحقیقات و چگونگی مشارکت آن در جامعه است. این ذهنیت شامل خودآغازگر بودن و هدایت شدن توسط انگیزه‌های درونی به جای فشارهای بیرونی است.

4. هدف از ترویج ذهنیت کارآفرینی در بین دانشگاهیان چیست؟

هدف از ترویج ذهنیت کارآفرینی در بین دانشگاهیان این است که آن‌ها را تشویق کند تا تأثیر گسترده‌تر تحقیقات خود و چگونگی مشارکت آن در جامعه را در نظر بگیرند. همچنین، این رویکرد به دانشگاهیان کمک می‌کند تا با وجود عدم قطعیت بازار کار آکادمیک، برای نوشتن و مشارکت دادن ایده‌های خود در جامعه انگیزه داشته باشند، صرف نظر از اینکه در نهایت در کجا مشغول به کار می‌شوند.

5. نویسنده چگونه به ایده نوشتن کتاب “دانشمند کارآفرین” رسید؟

ایده نوشتن کتاب “دانشمند کارآفرین” از ایده‌ای رشد کرد که نویسنده در طول دوره تحصیلات تکمیلی درباره آن نوشت. این ایده در ترم آخر تحصیلات تکمیلی در کلاسی به نام “نوشتن برای مخاطبان عمومی” مطرح شد. نویسنده پیش از نوشتن کتاب کامل، یک مقاله کوتاه (op-ed) با عنوان “چرا دانشجویان دکترا باید مانند کارآفرینان فکر کنند” را برای Inside Higher Ed نوشت. این مقاله و بازخوردهایش (از جمله ایمیل‌هایی از محققان دیگر و دعوت به سخنرانی) هسته اصلی کتاب را شکل داد.

6. چگونه رویکرد کارآفرینانه می‌تواند به محققان در فراتر رفتن از محیط آکادمیک کمک کند؟

رویکرد کارآفرینانه می‌تواند به محققان در فراتر رفتن از محیط آکادمیک کمک کند زیرا این رویکرد شامل تولید دانش و قرار دادن ایده‌ها در جهان است. این رویکرد به محققان کمک می‌کند تا تأثیر گسترده‌تر تحقیقات خود را در نظر بگیرند و آن را به آنچه برای مخاطبان خارج از محیط آکادمیک مهم است، پیوند دهند. همچنین، این ذهنیت آن‌ها را برای مشارکت دادن ایده‌هایشان در جامعه انگیزه می‌دهد، صرف نظر از موقعیت شغلی‌شان.

7. نقش تفکر کارآفرینانه در تولید دانش چیست؟

تفکر کارآفرینانه محققان را قادر می‌سازد تا به جای مصرف دانش، تولیدکننده دانش باشند. این رویکرد شامل توانایی تولید چیزی جدید (دانش) با منابع محدود در محیطی بسیار نامشخص است. این به دانشگاهیان کمک می‌کند تا خود را به عنوان کسانی ببینند که به جامعه دانش کمک می‌کنند.

8. رویکرد “حداقل محصول پذیرفتنی” (MVP – Minimum Viable Product) در مورد ایده‌های علمی چگونه کاربرد دارد؟

رویکرد “حداقل محصول پذیرفتنی” (MVP) در مورد ایده‌های علمی به این معناست که محققان باید ایده‌های خود را زودتر در جهان منتشر کنند تا بازخورد و واکنش آن را ببینند . این کار به آن‌ها کمک می‌کند تا مسیر بعدی ایده خود را مشخص کنند . این مشابه رویکرد کارآفرینان در انتشار محصولات پیش از کامل شدن آن‌ها برای دریافت بازخورد مشتری است.

9. مثالی از استفاده از رویکرد MVP برای انتشار ایده علمی در منابع چیست؟

یک مثال از استفاده از رویکرد MVP در منابع، تجربه نویسنده در نوشتن مقاله کوتاه (op-ed) “چرا دانشجویان دکترا باید مانند کارآفرینان فکر کنند” برای Inside Higher Ed است. این مقاله یک نسخه اولیه از ایده او بود که پیش از نوشتن کتاب کامل منتشر شد. بازخوردهای دریافت شده از این مقاله (ایمیل‌ها، دعوت به سخنرانی) به نویسنده در شکل‌دهی و گسترش ایده اصلی کمک کرد.

10. چرا شناخت مخاطبان خارج از رشته تخصصی برای دانشگاهیان مهم است؟

شناخت مخاطبان خارج از رشته تخصصی برای دانشگاهیان مهم است زیرا برخلاف نوشتار آکادمیک که مخاطب محدودی دارد، انتشار ایده‌ها به صورت کارآفرینانه نیازمند در نظر گرفتن این است که چه چیزی برای مخاطب شما مهم است و چه مشکلاتی آن‌ها را برمی‌انگیزد. ارتباط مؤثر با غیرمتخصصین نه تنها به انتشار ایده‌ها کمک می‌کند، بلکه می‌تواند به شفاف‌سازی ایده‌های خود محقق و بهبود کارش نیز منجر شود. مخاطبان مختلف نیازهای متفاوتی دارند و محقق باید بداند چگونه دانش و تخصص خود را برای مخاطبان بیرونی ترجمه کند، ارزش آن را برای یک هدف بزرگتر بسنجد و آن را به آنچه برای مخاطبان اهمیت دارد، پیوند دهد.

11. نویسنده چگونه مفهوم “تفکر علی” و “تفکر معلولی” را توضیح می‌دهد؟

نویسنده مفهوم “تفکر علی” (causal thinking) را به دنبال کردن یک دستور پخت تشبیه می‌کند که با تصویر واضحی از نتیجه دلخواه آغاز شده و سپس با جمع‌آوری مواد لازم و پیروی از مراحل دقیق به آن می‌رسد. در مقابل، “تفکر معلولی” (effectual thinking) شبیه به آشپزی بداهه است که با مواد موجود شروع شده و بدون هدف نهایی ثابت، آن‌ها را به صورت خلاقانه ترکیب می‌کند. کارآفرینان از تفکر معلولی برای شروع سرمایه‌گذاری‌های جدید استفاده می‌کنند.

12. چگونه دانشگاهیان می‌توانند ایده‌های خود را برای مخاطبان عمومی بنویسند و صحبت کنند؟

دانشگاهیان می‌توانند ایده‌های خود را برای مخاطبان عمومی از طریق روش‌های مختلفی مانند نوشتن مقالات کوتاه (op-eds) برای نشریات عمومی، ارائه سخنرانی در محیط‌های غیردانشگاهی، یا استفاده از قالب‌های غیر نوشتاری مانند مقالات وبلاگ، مصاحبه‌های رادیویی، تلویزیونی یا پادکست‌ها و سخنرانی‌های TEDx انجام دهند. تمرین ارتباط با مخاطبان مختلف، حتی از طریق پلتفرم‌هایی مانند Lunch Club، می‌تواند در این زمینه مفید باشد.

13. فلسفه “اول عموم” (public first) چیست و چه معنایی برای انتشار علمی دارد؟

فلسفه “اول عموم” (public first) رویکردی است که دیوید زوی کالمن (David Zvi Kalman)، که برای مخاطبان عمومی می‌نویسد، از آن پیروی می‌کند. این ایده مطرح می‌کند که آیا هدف از انتشار، افزایش اندک گنجینه دانش با مقاله‌ای پولی است که توسط تعداد کمی خوانده می‌شود، یا انتشار نتایج به صورت عمومی است که همه بتوانند آن را ببینند. این رویکرد بر در دسترس قرار دادن دانش برای عموم مردم تأکید دارد.

14. همکاری با جوامعی که محقق به آن‌ها متصل است چگونه می‌تواند به انتشار کار کمک کند؟

همکاری با جوامعی که محقق به آن‌ها متصل است می‌تواند راهی خلاقانه برای انتشار کار باشد. این نوع همکاری یک حلقه بازخورد ایجاد می‌کند که نه تنها تحقیق را به جامعه منتقل می‌کند، بلکه تحقیق را از طریق یادگیری از جامعه بهبود می‌بخشد. مثالی از این رویکرد، دانشجویی است که تحقیق خود را به یک مقاله عکاسی و کارگاه برای دختران نوجوان تبدیل کرد که در یک گالری محلی به نمایش درآمد.

15. منابع به چه قالب‌های مختلفی برای اشتراک‌گذاری ایده‌ها اشاره می‌کنند؟

منابع به قالب‌های مختلفی برای اشتراک‌گذاری ایده‌ها اشاره می‌کنند، از جمله:

• مقالات کوتاه (op-eds)
• سخنرانی‌های عمومی (خارج از محیط آکادمیک)
• مقالات وبلاگ
• مصاحبه‌های رادیویی، تلویزیونی یا پادکست‌ها
• سخنرانی‌های TED
• مقالات عکاسی و کارگاه‌های عملی برای جامعه
• استفاده از پلتفرم‌های شبکه‌های اجتماعی مانند Twitter, TikTok, YouTube و Instagram برای انتشار ایده‌ها

16. استیون ژو (Steven Zhou) چگونه از یک پلتفرم برای تمرین صحبت کردن درباره تحقیقاتش استفاده کرد؟

استیون ژو (Steven Zhou)، یک دانشجوی دکترا، از پلتفرمی به نام Lunch Club استفاده کرد. این وب‌سایت از فناوری هوش مصنوعی برای تطبیق افراد با علایق و اهداف مشترک برای یک مکالمه 45 دقیقه‌ای در هر هفته استفاده می‌کند. این گفتگوها استیون ژو را مجبور کرد که تمرین کند چگونه درباره تحقیقاتش با افرادی خارج از رشته‌اش صحبت کند. این تمرین به او کمک کرد تا ایده‌هایش را به گستره بیشتری برساند و حتی فرصت‌هایی مانند ارائه کارش در یک دانشگاه دیگر برای او فراهم شد.

17. هدف نهایی انتقال دانش و تخصص به مخاطبان بیرونی چیست؟

هدف نهایی انتقال دانش و تخصص به مخاطبان بیرونی این است که دانش و تخصص خود را به مخاطبان بیرونی منتقل کنید، ارزش آن را برای یک هدف بزرگتر بسنجید و آن را به آنچه برای مخاطبانتان اهمیت دارد، پیوند دهید. این کار همچنین می‌تواند به روشن‌تر شدن ایده‌های محقق و بهبود کارش کمک کند.

18. چرا بسیاری از دانشجویان دکترا با شک به خود (self-doubt) دست و پنجه نرم می‌کنند؟

بسیاری از دانشجویان دکترا با شک به خود دست و پنجه نرم می‌کنند. این احساس اغلب با سندرم فریبکار (Impostor Syndrome) تشدید می‌شود که به ویژه در میان زنان، رنگین پوستان و افراد با پیشینه درآمدی پایین‌تر شایع است. ماهیت سلسله مراتبی آکادمیا نیز می‌تواند این احساس را تشدید کند، جایی که دانشجویان خود را در پایین‌ترین پله می‌بینند و ایده‌هایشان کمتر مورد تأیید اساتید قرار می‌گیرد، در حالی که در صنایع دیگر ممکن است پس از چند بار پذیرش ایده‌ها، احساس ارزشمندی بیشتری کنند.

19. سارا بلیکلی (Sara Blakely)، بنیانگذار Spanx، چگونه با شک و تردیدها در مسیر کارآفرینی خود روبرو شد؟

سارا بلیکلی (Sara Blakely) با شک و تردیدهای قابل توجهی روبرو شد، حتی از سوی خانواده و دوستان. زمانی که یک سال پس از شروع فرآیند به دیگران گفت، سوالاتی مانند “عزیزم، اگر این ایده آنقدر خوب است، چرا کس دیگری این کار را نکرده است؟” یا هشدارهایی مانند “حتی اگر این ایده خوبی باشد، پس اندازت را صرف آن می‌کنی و شرکت‌های بزرگ شش ماه بعد کپی می‌کنند و کارت تمام می‌شود” شنید. این شک و تردیدها او را مضطرب کرد و باعث دوره‌هایی از شک جدی به خود شد. با این حال، او ادامه داد. او حتی زمانی که فهمید صنعت جوراب بافی توسط مردان اداره می‌شود و محصولات فقط روی مانکن‌ها آزمایش می‌شوند، انرژی بیشتری گرفت و مصمم شد چیزها را برای زنان بهتر کند.

20. چگونه می‌توان با وجود شک به خود، به حرکت رو به جلو ادامه داد؟

ادامه حرکت رو به جلو با وجود شک به خود به معنای هرگز شک نکردن به خود نیست، بلکه به معنای داشتن انعطاف‌پذیری برای ادامه حرکت به رغم این شک‌ها است. این نیازمند درک ماهیت سلسله مراتبی آکادمیا و یافتن راه‌هایی برای دریافت تأیید و یادآوری ارزش خود از منابع خارج از آن فضای سلسله مراتبی است. تامارا گیلکز بور (Tamara Gilkes Borr) پس از خروج از دانشگاه متوجه شد که چقدر ناامن شده بود و توصیه می‌کند که باید خود را از آن فضا خارج کرد، چه از طریق صحبت با اعضای خانواده، درمان، کارآموزی یا هر چیز دیگری که لازم است تا ارزش خود را به یاد آورد. همچنین، تنوع بخشیدن به منابع شادی خود با داشتن پروژه‌های خارج از دانشگاه می‌تواند به احساس ارزشمندی کمک کند.

21. طبق منابع، نرخ تکمیل مدرک دکترا حدوداً چقدر است؟

طبق منابع، تنها حدود 50 درصد از دانشجویان مدرک دکترای خود را تکمیل می‌کنند.

22. دانشگاهیان چگونه می‌توانند ریسک و عدم قطعیت را مدیریت کنند؟

دانشگاهیان می‌توانند ریسک و عدم قطعیت را با اتخاذ رویکرد کارآفرینانه مدیریت کنند. این شامل پذیرش محدودیت‌های منابع محدود در میان شرایط نامشخص است. آن‌ها باید با عدم قطعیت راحت باشند و از آن استقبال کنند. این به معنای امتحان کردن چیزهای جدید، ریسک کردن و یادگیری از شکست‌ها است. همچنین، استفاده از رویکرد پرتفولیو (portfolio approach) برای انتشار ایده‌ها، با در نظر گرفتن مخاطبان مختلف و محاسبات متفاوت ریسک و فایده برای هر یک، می‌تواند مفید باشد.

23. فلسفه “سریع شکست بخور، اما سریع‌تر یاد بگیر” در زمینه کارآفرینی و دانشگاهی به چه معناست؟

فلسفه “سریع شکست بخور، اما سریع‌تر یاد بگیر” که با شرکت‌هایی مانند SpaceX مرتبط است، به این معناست که برای یادگیری بیشتر، باید شکست خورد و سریع و مکرر شکست خورد. این رویکرد به “یادگیری شدید” (extreme learning) منجر می‌شود. در زمینه دانشگاهی، این به معنای انتشار کار پیش از کامل بودن آن برای دریافت بازخورد و بهبود در نسخه‌های بعدی است، مانند کارآفرینانی که محصولات را قبل از کمال منتشر می‌کنند. این دیدگاه به محققان کمک می‌کند تا رد شدن مقالات یا گرنت‌ها را نه به عنوان شکست، بلکه به عنوان فرصت‌هایی برای یادگیری و بهبود ببینند.

24. مزایای بازخورد گرفتن از نشریات یا درخواست‌های گرنت رد شده چیست؟

مزایای بازخورد گرفتن از نشریات یا درخواست‌های گرنت رد شده این است که این بازخوردها می‌توانند به محققان در اصلاح ایده‌هایشان کمک کنند. این بازخورد، مانند بازخوردهای داور یک مقاله، می‌تواند باعث بهبود ایده‌ها در مقاله شود. همچنین، بسیاری از درخواست‌های گرنت فرصت ارسال مجدد و ارائه بازخورد در مورد درخواست‌های رد شده را فراهم می‌کنند، که به متقاضیان امکان می‌دهد تا ارسال‌های آینده خود را بهبود بخشند.

25. چرا تغییر انتظارات در مورد مسیر شغلی پس از دکترا برای اکثر دانشجویان ضروری است؟

تغییر انتظارات در مورد مسیر شغلی پس از دکترا برای اکثر دانشجویان ضروری است زیرا احتمال دریافت موقعیت شغلی دانشگاهی بسیار پایین است و بخش زیادی از آن به شانس بستگی دارد. اگر تنها برنامه فرد گرفتن یک شغل دانشگاهی باشد، به احتمال زیاد کمتر می‌تواند با ناامیدی ناشی از عدم دستیابی به آن کنار بیاید و احساس شکست خواهد کرد. حقیقت این است که توانایی فرد در گرفتن یک موقعیت دانشگاهی، بازتابی از ارزش او به عنوان یک انسان نیست. تغییر انتظارات امکان خلق رویاهای خود را پس از کنار گذاشتن انتظارات و هنجارهای ساختار نهادی دانشگاه فراهم می‌کند.

26. چگونه تامارا گیلکز بور (Tamara Gilkes Borr) شغل خود را از محیط دانشگاهی به سمت روزنامه‌نگاری تغییر داد و چه درسی از آن گرفت؟

تامارا گیلکز بور (Tamara Gilkes Borr) در حین تکمیل دکترای خود، از محیط آکادمیک ناامید بود. او در نهایت تصمیم گرفت شغلی در Boston Consulting Group دنبال کند و سپس به عنوان خبرنگار سیاست عمومی برای The Economist مشغول به کار شد. او درسی گرفت که شغل‌های خارج از دانشگاه را نه یک مسیر شکست‌خورده، بلکه گزینه‌های عالی برای سیستمی که افراد “اضافی” تولید می‌کند، ببیند. او متوجه شد که چقدر ناامن شده بود و فهمید که باید کنترل سرنوشت خود را در دست بگیرد و منتظر دیگران نباشد. بور توصیه می‌کند که از تغییر مسیر شغلی یا انجام کارهای جدید نترسید و همیشه کاری انجام دهید که درها را باز می‌کند، نه می‌بندد. او همچنین بر اهمیت حمایت از خود و درخواست آنچه می‌خواهید تأکید می‌کند، چیزی که کمتر در میان دانشگاهیان دیده بود. فعالیت‌های خارج از تحقیق در سال آخر تحصیلات تکمیلی، مانند نوشتن آزاد برای نشریاتی مثل The Atlantic، به او کمک کرد تا برای انتقال به خارج از دانشگاه آماده شود.

27. دیوید زوی کالمن (David Zvi Kalman) چگونه رویکرد خود را نسبت به انتشار علمی تغییر داد؟

دیوید زوی کالمن (David Zvi Kalman) رویکرد خود را نسبت به انتشار علمی تغییر داد با اینکه به طور منظم برای مخاطبان عمومی مقاله منتشر می‌کند و فلسفه “اول عموم” (public first) را پذیرفته است. او معتقد است که دانشگاهیان نباید تنها بر انتشار مقالات پشت دیوار پولی تمرکز کنند که توسط عده کمی خوانده می‌شوند، بلکه باید نتایج کار خود را در دسترس عموم قرار دهند تا همه بتوانند آن را ببینند.

28. کار با داده‌های حجیم مانند صدها رونوشت مصاحبه چگونه می‌تواند با استفاده از رویکرد کارآفرینانه مدیریت شود؟

کار با داده‌های حجیم مانند صدها رونوشت مصاحبه می‌تواند با استفاده از رویکرد کارآفرینانه مدیریت شود با فکر کردن خلاقانه درباره منابعی که می‌توان از آن‌ها برای یافتن کمک کم‌هزینه یا رایگان برای مدیریت داده‌ها استفاده کرد. نویسنده در تجربه خود، این کار را با یافتن برنامه‌ای در یک کالج محلی که دانشجویان می‌توانستند در ازای واحد درسی در تحقیقات شرکت کنند، ایجاد یک دوره کارآموزی تابستانی برای دانش‌آموز دبیرستانی و استخدام دستیاران تحقیق دانشجوی دکترا و دانشجویان کارشناسی از طریق برنامه‌های کار-تحصیل انجام داد. این نشان‌دهنده اهرم کردن منابع و استفاده از شبکه‌ها است که از اصول کارآفرینانه است.

29. منتورها چه نقشی در مسیر شغلی دانشگاهیان، به ویژه در مواجهه با چالش‌ها دارند؟

منتورها نقش مهمی در مسیر شغلی دانشگاهیان، به ویژه در مواجهه با چالش‌ها، دارند. منتورها می‌توانند دیدگاه‌های متنوع و بینش‌های متفاوتی ارائه دهند. آن‌ها می‌توانند حمایت عاطفی ارائه دهند، به نگرانی‌ها گوش دهند، همدردی کنند و توصیه‌های مهمی ارائه دهند. گاهی اوقات، تنها نیاز به این است که کسی به شما بگوید که می‌توانید کاری را انجام دهید تا احساس قدرت کنید.

30. چگونه تمرین صحبت کردن درباره تحقیقات با افراد خارج از رشته تخصصی می‌تواند به شفافیت در کار محقق کمک کند؟

تمرین صحبت کردن درباره تحقیقات با افراد خارج از رشته تخصصی می‌تواند به شفافیت در کار محقق کمک کند زیرا این کار محقق را مجبور می‌کند تا در هنگام صحبت با غیرمتخصصین درباره کار تخصصی، واضح‌تر و رساتر باشد. این فرآیند می‌تواند به بهتر شدن خود کار تحقیقاتی منجر شود، زیرا محقق مجبور است ایده‌های پیچیده را به شکلی قابل فهم برای دیگران توضیح دهد. همانطور که ترزا منگوم (Teresa Mangum) می‌گوید: “این فقط باعث می‌شود آن کار را بهتر انجام دهید، زیرا خود را به شفافیت مجبور می‌کنید”.

متن سخنرانی دانشمند کارآفرین

 

(شروع سخنرانی – تقریباً ۱۰ دقیقه)

صبح بخیر/عصر بخیر به همه. باعث افتخار است که امروز اینجا هستم تا در مورد موضوعی صحبت کنم که به نظرم هم برای افراد دانشگاهی و هم برای هر کسی که در دنیای پر از عدم قطعیت امروزی به دنبال موفقیت است، بسیار حیاتی است. موضوع سخنرانی امروز ما «محقق کارآفرین: یک طرز فکر جدید برای موفقیت در آکادمی و فراتر از آن» است، بر اساس ایده‌هایی که در کتاب روشنگر ایلانا ام. هورویتز مطرح شده است.

در نگاه اول، شاید حوزه‌های دانش‌پژوهی و کارآفرینی در تضاد به نظر برسند، حتی متناقض. اما همانطور که این کتاب نشان می‌دهد، پیوندهای زیادی بین این دو حوزه وجود دارد و با درک این پیوندها، می‌توانیم هر دو را بهتر بفهمیم.

امروز، ما در دنیایی زندگی می‌کنیم که به شدت در حال تغییر است، هم در داخل دانشگاه و هم در خارج از آن. چشم‌انداز شغلی برای فارغ‌التحصیلان مقاطع عالی، به ویژه دکتری، دیگر آنقدرها که در گذشته بود، قطعی نیست. با اصطلاح «Quit Lit» یا ادبیات ترک کردن دانشگاه آشنا هستیم، نوشته‌هایی از دانشجویان ارشد تا اساتید با سابقه که از تجربه ترک کردن دانشگاه می‌گویند. این نشان‌دهنده یک حس غالب از ناامیدی در مورد چشم‌اندازهای شغلی است. به عنوان مثال، ربکا شومان در «thesis hatement» معروف خود در سال ۲۰۱۳ می‌نویسد که در دوره تحصیلات تکمیلی، شما در تصویر آکادمی شکسته و بازسازی می‌شوید و ممکن است در نهایت معتقد شوید که نداشتن یک شغل دائمی شما را بی‌ارزش می‌کند.

در این شرایط، نیاز به یک رویکرد جدید احساس می‌شود. یک طرز فکر کارآفرینانه می‌تواند به دانش‌پژوهان کمک کند تا دامنه و تأثیر خود را افزایش دهند. این یک چشم‌انداز الهام‌بخش برای نقش دانش‌پژوهان و دانش‌پژوهی در دنیای امروز ارائه می‌دهد. این کتاب از دل ایده‌ای متولد شد که نویسنده در دوره تحصیلات تکمیلی به آن فکر می‌کرد، ایده‌ای درباره نیاز دانشگاهیان امروز به رویکردی کارآفرینانه.

در طول این سخنرانی سه ساعته، ما به این سوال پاسخ خواهیم داد: چگونه می‌توانیم مانند کارآفرینان فکر کنیم و این طرز فکر را برای موفقیت در دانشگاه و فراتر از آن به کار ببریم؟ ما ابتدا بررسی می‌کنیم که کارآفرینی در زمینه دانشگاهی به چه معناست و چرا به آن نیاز داریم. سپس به اجزای کلیدی این طرز فکر می‌پردازیم، از جمله پذیرش عدم قطعیت، تفکر اثرگذارانه، خودآگاهی، استقلال، مقابله با شک و تردید، مالکیت بر مسیر شغلی، و یافتن انگیزه درونی. در ادامه، در مورد چگونگی استفاده از منابع محدود، ایجاد شبکه‌های ارتباطی، و حتی استفاده از مشاغل جانبی (side hustles) به عنوان اهرم‌هایی برای رشد صحبت می‌کنیم. در نهایت، به بخش حیاتی انتشار ایده‌ها به شیوه‌ای کارآفرینانه نگاهی خواهیم انداخت.

هدف نهایی این است که احساس کنید توانمندتر شده‌اید تا مسئولیت مسیر تحصیلی و حرفه‌ای خود را بر عهده بگیرید. با پذیرش محدودیت‌های منابع محدود در میان شرایط نامشخص، امیدوارم خود را به عنوان یک «محقق کارآفرین» ببینید – کسی که قدرت شکل دادن به نحوه تفکر مردم را دارد، با تولید دانش و ارائه ایده‌های خود به جهان.

بیایید سفر خود را آغاز کنیم و بفهمیم این طرز فکر جدید چیست و چرا برای موفقیت در دانشگاه و فراتر از آن ضروری است.

(بخش ۱: نیاز به یک طرز فکر جدید و اجزای اساسی آن – تقریباً ۵۰ دقیقه)

چرا دانشگاهیان امروز به رویکردی کارآفرینانه نیاز دارند؟ همانطور که اشاره شد، چشم‌انداز شغلی آکادمی تغییر کرده است. واقع‌بینانه نیست که انتظار داشته باشیم هر کسی که دکتری می‌گیرد، بتواند شغل دانشگاهی دائمی پیدا کند. شانس گرفتن شغل دائمی بسیار پایین است و بخش زیادی از آن به شانس بستگی دارد. اگر تنها برنامه یک فرد، گرفتن شغل دائمی باشد، احتمالاً کمتر قادر به مدیریت ناامیدی ناشی از عدم دستیابی به آن خواهد بود و در نهایت احساس شکست خواهد کرد. اما واقعیت دقیقاً برعکس است. توانایی فرد در گرفتن موقعیت دائمی نشان‌دهنده ارزش او به عنوان یک انسان نیست.

تمارا گیلکس بور، همکار نویسنده، پس از تکمیل دکتری خود در دانشگاه استنفورد، تصمیم گرفت به جای دانشگاه به سراغ شغلی در بوستون کانسالتینگ گروپ و سپس به عنوان خبرنگار سیاست عمومی برای The Economist برود. او معتقد است که باید به شغل‌های خارج از دانشگاه نه به عنوان یک مسیر شکست خورده، بلکه به عنوان یک گزینه عالی دیگر نگاه کرد. او آرزو می‌کرد که به خودش اجازه می‌داد آزادانه تصمیم بگیرد که شغل خارج از دانشگاه یک “آخرین راه حل” نیست و اینکه جایگزین‌های دانشگاه چقدر شگفت‌انگیز هستند.

پس، در این محیط، ما نیاز به تغییر طرز فکر داریم. اما طرز فکر کارآفرینانه چیست؟ نویسنده با استفاده از زبان کارآفرینی، به توانایی ایجاد چیزی جدید (در این مورد، دانش) با منابع محدود در محیطی بسیار نامشخص اشاره می‌کند. این یک رویکرد است که در آن به جای مصرف‌کننده دانش، به تولیدکننده دانش تبدیل می‌شوید. به گفته ایامون کالان، فیلسوف تعلیم و تربیت در دانشگاه استنفورد، وظیفه شما دیگر مصرف دانش نیست، بلکه تولید آن است. این تغییر دیدگاه، به نویسنده اجازه داد تا خود را به عنوان یک «کارآفرین ایده» ببیند.

این طرز فکر شامل چندین جزء اساسی است:

۱. تفکر اثرگذارانه (Effectual Thinking) در مقابل تفکر علی (Causal Thinking): در تفکر علی، شما با یک هدف مشخص شروع می‌کنید و سپس مراحل و منابع لازم برای رسیدن به آن را جمع‌آوری می‌کنید. مثلاً، پختن یک غذای خاص با دنبال کردن یک دستور پخت. در مقابل، تفکر اثرگذارانه مانند آشپزی بداهه است. شما با مواد اولیه موجود شروع می‌کنید و بدون داشتن یک نتیجه ثابت در ذهن، آن‌ها را خلاقانه ترکیب می‌کنید تا به یک غذای جدید برسید. کارآفرینان از تفکر اثرگذارانه برای شروع ventures جدید با تصور امکاناتی استفاده می‌کنند که از ابزارهای آن‌ها سرچشمه می‌گیرد، اما بر یک هدف مشخص (مانند یک غذای خاص) متمرکز نیست، بلکه بر نتیجه دلخواه (مانند شام) متمرکز است. دانشجویان تحصیلات تکمیلی باید خود را مانند سرآشپزی ببینند که با مواد اولیه موجود شروع می‌کند و بر اساس آنچه در دست دارد شروع به خلق می‌کند، با درک اینکه می‌توانند از دستور پخت منحرف شوند تا چیزی شگفت‌انگیز و جدید بسازند.

۲. پذیرش عدم قطعیت (Uncertainty) و ریسک (Risk): دوره‌های دکتری بدون برچسب هشدار می‌آیند، اما باید بیایند. آن‌ها نیازمند تحمل بالایی برای عدم قطعیت، ابهام و ریسک هستند. به هر حال، دانشگاه در مورد کشف است و کشف ذاتاً غیرقابل پیش‌بینی است. فقط در نظر بگیرید که تنها حدود ۵۰ درصد دانشجویان مدرک دکتری خود را تکمیل می‌کنند. برخلاف برنامه‌های حرفه‌ای مانند حقوق یا پزشکی، که فارغ‌التحصیلی تقریباً در آن‌ها تضمین شده است، برنامه‌های دکتری چنین تضمینی ندارند. دالتون کانلی، استاد جامعه‌شناسی، می‌گوید: “هیچ ساختاری وجود ندارد. شما مقدار فوق‌العاده‌ای آزادی دارید، و این ترسناک است”. زندگی خارج از دانشگاه نیز لایه‌ای دیگر از عدم قطعیت را در این دوره اضافه می‌کند، در حالی که افراد پیچیدگی‌های دوست‌یابی، ازدواج، و بچه‌داری را مدیریت می‌کنند. ما نمی‌توانیم نتیجه بازار کار را کنترل کنیم، اما می‌توانیم تلاش و نگرش خود را کنترل کنیم و بنابراین معنای مسیر شغلی خود را.

۳. مدیریت ریسک با “شکست رو به جلو” (Failing Forward): کنستانتینا کاتساری، یک کارآفرین فناوری که دکترای تاریخ گرفته است، تنش بین قطعیت و ریسک را اینگونه توضیح می‌دهد: “تفکر آکادمیک تماماً در مورد کمال‌گرایی است. این در مورد انجام کارها به قدری کامل است که هرگز شکست نخورید. اما به عنوان یک کارآفرین، یاد گرفته‌ام که باید شکست بخورم و سریع شکست بخورم و اغلب شکست بخورم تا بیشتر یاد بگیرم. البته، من این را شکست نمی‌دانم. من این را یادگیری شدید می‌دانم. و هرچه بیشتر شکست بخورم، بیشتر یاد می‌گیرم. اگر این را به دانشگاهیان بگویید، آن‌ها به شما نگاه خواهند کرد انگار از سیاره دیگری آمده‌اید، زیرا قرار نیست در انتشارات خود شکست بخورید.” کارآفرینان با شکست راحت هستند و با دانستن اینکه در نهایت از کسی پاسخ مثبت خواهند شنید، تلاش می‌کنند. به عنوان مثال، اسپیس‌ایکس فلسفه‌ای دارد که بر شکست متمرکز است. آن‌ها از شکست به عنوان مبنایی برای طرح‌های خود استفاده می‌کنند، سخت‌افزار خود را تا حداکثر ظرفیت خود تحت فشار قرار می‌دهند تا زمانی که خراب یا منفجر شود، و سپس آنچه را که اشتباه رخ داده تجزیه و تحلیل کرده و از آن درس می‌گیرند. آن‌ها می‌گویند: “سریع شکست بخور، اما سریع‌تر یاد بگیر”. “موفقیت از آنچه یاد می‌گیریم به دست می‌آید”. به همین ترتیب، مارک گرانواتر، جامعه‌شناس مشهور، مقاله‌اش “نیروی پیوندهای ضعیف” ابتدا توسط American Sociological Review رد شد. این مقاله (چهار سال بعد!) با چارچوبی متفاوت در American Journal of Sociology منتشر شد و بیش از ۷۲,۰۰۰ بار به آن استناد شده است. بله، حتی تحقیقات پیشگامانه نیز ممکن است ابتدا با شک و مقاومت روبرو شوند.

(بخش ۲: پرورش طرز فکر کارآفرینانه در عمل – تقریباً ۶۰ دقیقه)

پرورش طرز فکر کارآفرینانه فقط در مورد ایده‌های بزرگ و ریسک‌های مالی نیست. این در مورد تغییر رویکرد خود در مواجهه با چالش‌های روزمره دانشگاهی و فراتر از آن است.

۱. خودآگاهی و شروع از “مواد اولیه” خودتان: همانطور که در تفکر اثرگذارانه دیدیم، نقطه شروع، منابع موجود شما هستند. در زمینه دانشگاهی، این به معنای شناخت “شما کی هستید؟ چه می‌دانید؟”. مسیر غیرسنتی نویسنده به دانشگاه، به او تخصص لازم را داد تا یک مورد غیرمعمول را برای دانشجویان تحصیلات تکمیلی مطرح کند: بیشتر شبیه کارآفرینان فکر کنید. این به معنای شناسایی علاقه‌ها و انگیزه‌های واقعی شماست. دیوید زوی کلمان، که دکترای مطالعات یهود در دانشگاه پنسیلوانیا را دریافت کرد، ابتدا با علاقه‌ای به اسلام شروع کرد اما در یافتن انگیزه برای کار روی تحقیقاتش مشکل داشت. همسرش یک روز به او اشاره کرد که به چیزی علاقه دارد که خودش تشخیص نداده بود: ساعت‌ها. او شروع به تعجب کرد که یهودیان چگونه به توسعه فناوری زمان‌سنجی پاسخ دادند، که معلوم شد امیدوارکننده‌ترین راه برای پیش بردن علاقه‌اش به یک پروژه آکادمیک اساسی است. استیو لویت، نویسنده کتاب Freakonomics، به دانشجویان فارغ‌التحصیل توصیه می‌کند که تحقیقاتی را انجام دهند که دوست دارند و برایشان سرگرم‌کننده است. او می‌گوید بدترین نتیجه زمانی است که افراد ایده‌هایی را دنبال می‌کنند که به آن‌ها اهمیتی نمی‌دهند و سپس شغلی پیدا می‌کنند که برایشان جالب نیست. نارتکتا اسپارکمن-کی این را به خوبی جمع‌بندی می‌کند: “مشاورانی خواهید داشت که می‌گویند، ‘روی آن تحقیق نکن – این باعث گرفتن شغل دائمی تو نمی‌شود – به جای آن روی این تحقیق کن.’ اما نکته گرفتن شغل دائمی چیست اگر از کاری که انجام می‌دهی لذت نمی‌بری؟”.

۲. استقلال (Autonomy) و مالکیت (Ownership): یکی از ویژگی‌های مهم کارآفرینی، استقلال است. پِیج هاردن، استاد روان‌شناسی در دانشگاه تگزاس در آستین، از ایده تعیین اهداف توسط خود دانشجویان تحصیلات تکمیلی حمایت می‌کند. علاقه او به دانشگاه از استقلالی ناشی می‌شود که فراهم می‌کند: آزادی در تصمیم‌گیری در مورد اینکه چه کاری انجام دهد، چگونه آن را انجام دهد و چه زمانی آن را انجام دهد. او پس از اخراج از شغل‌های خرده‌فروشی متوجه شد که می‌خواهد رئیس خودش باشد و دوره تحصیلات تکمیلی و شغل دانشگاهی محیطی عالی برای او فراهم کرد تا این استقلال را اعمال کند. این استقلال به او اجازه داد تا به روش خودش مولد باشد. نارتکتا اسپارکمن-کی بر اهمیت مالکیت بر مسیر شغلی شما تأکید می‌کند.

۳. مقابله با شک و تردید (Self-Doubt): بسیاری از دانشجویان دکتری و دانشگاهیان در تمام مراحل با شک و تردید دست و پنجه نرم می‌کنند، که اغلب با سندرم فریب‌کار (impostor syndrome) تشدید می‌شود. شانتل مارتینز، دانشجوی نسل اول دانشگاهی که دکترای ارتباطات و مطالعات رسانه گرفت، تجربه دکتری خود را مانند “قدم زدن در شب در مسیری در جنگلی انبوه در شب ماه نو” توصیف می‌کند، جایی که زمین می‌خورید و “نمی‌توانید ریشه‌های درخت را جلوی خود ببینید”. باید خود را بلند کنید و ایمان داشته باشید که در این مسیر رو به جلو حرکت می‌کنید، حتی اگر نمی‌توانید آن را ببینید. مهم نیست که هرگز به خود شک نکنید، بلکه مهم داشتن انعطاف‌پذیری برای ادامه حرکت رو به جلو علی‌رغم این شک‌ها است. گلادیس آتو می‌گوید: “بخش بزرگی از فرآیند من به عنوان یک کارآفرین زمانی است که انتظاراتی که توسط یک ساختار نهادی بر شما تحمیل می‌شود را کنار می‌گذارید، زمانی که هنجارهای فرهنگی آکادمی را کنار می‌گذارید، با یک صفحه خالی برای خلق رویاهای خود و اجازه دادن به شکوفایی آن رویاها روبرو می‌شوید. این آزادی می‌تواند افراد را بترساند و می‌تواند مانع از آن شود که مستقیماً وارد عمل شویم.”

۴. بازنویسی داستان خود (Rewriting Your Story): شما می‌توانید انتظارات خود را با اعمال عاملیت و بازنویسی داستان خود تنظیم کنید، حتی اگر این به معنای نوشتن یک داستان جدید خارج از دانشگاه باشد. سو رین‌هولد، که در سال ۱۹۹۱ و در اوج بحران ایدز، از بی‌توجهی انجمن انسان‌شناسی آمریکا به کارهای مهم انجام شده در زمینه ایدز و حقوق همجنس‌گرایان در سن فرانسیسکو خشمگین شد، این لحظه را نقطه عطفی برای خود دید و شروع به بازنویسی داستان خود با فکر کردن به راه‌های دیگری کرد که می‌توانست تحقیقات خود را خارج از دانشگاه ادامه دهد.

۵. ساختن شبکه‌های ارتباطی (Building Networks): در دنیای کارآفرینی و دانشگاهی، شبکه‌سازی حیاتی است. پِیج هاردن می‌گوید بزرگترین مانع برای دانشگاهیان غلبه بر این ایده است که شبکه‌سازی لزوماً غیرصادقانه و نامناسب است. شبکه‌سازی در مورد توسعه روابط غیرصادقانه نیست که دانشجویان تحصیلات تکمیلی و دانشگاهیان در مراحل اولیه حرفه‌ای فقط برای درخواست لطف از آن‌ها استفاده می‌کنند. شبکه‌سازی در مورد توسعه روابط قابل اعتماد است تا دو نفر بتوانند به یکدیگر کمک کنند کارشان را بهتر انجام دهند. جامعه‌شناس کریستین اسمیت توضیح می‌دهد که دو رویکرد متفاوت برای شبکه‌سازی در دانشگاه وجود دارد: برخی با تمرکز خودخواهانه بر خود، در حالی که دیگران با هدف ترویج ایده‌ها و تحقیقاتی که برای جهان ارزشمند هستند، به خیر عمومی کمک می‌کنند و رفاه بشریت را افزایش می‌دهند. این رویکرد مستلزم ترویج خود، خارج شدن از منطقه آسایش و آماده بودن برای مشارکت در بحث‌ها و مواجهه با انتقاد است، اما انگیزه پشت آن فقط پیشرفت شغلی شخصی نیست، بلکه تمایل به ایجاد تأثیر معنادار در جامعه است. شبکه‌سازی فراتر از محیط آکادمیک نیز بسیار مهم است. لوسی پارتمن برقراری ارتباطات بین زمان‌ها و فضاها را تجسم می‌بخشد. او در طول تحصیلات تکمیلی خود در زمینه هنر آمریکایی و فرهنگ بصری تخصص داشت و بر تقاطع فرهنگ بصری، علم، فلسفه، آموزش و اجرا تمرکز داشت. او همیشه