یکی از راه‌های ارتکاب سرقت ادبی ممکن است زمانی باشد که دانش‌آموزان مطالب را کپی می‌کنند یا از کلمات کمی متفاوت از مقاله اصلی مستقیماً از یک مجله یا کتاب استفاده می‌کنند و هیچ مرجعی در آن لحاظ نمی‌شود. یکی دیگر از روش‌های تقلب زمانی است که به جای درخواست کمک از یک منبع معتبر، یک خبر از وب‌سایت‌ها را می‌برند و می‌چسبانند. کپی کردن تکالیف دانش آموز دیگر، به عنوان مثال، مقاله یا داده ها هنگام نوشتن گزارش آزمایشگاه، نوعی دزدی است که مجاز نیست.

برای جلوگیری از فریب، باید منبع اصلی مطالب خود را با قرار دادن یک مرجع مشخص کنید. استثنا ممکن است زمانی باشد که دانش عمومی باشد. یک راه امن برای نوشتن مقاله این است که پس از خواندن آثار ادبی یک نفر به افکار خود دست یابید یا تمام جملات را از منابعی که اسکن کرده اید بازنویسی کنید. اگر نحوه بیان نظر نویسنده در مورد موضوع خاصی را تحسین می کنید، می توانید آن را در مقاله خود نیز اضافه کنید، فقط ذکر منبع و ذکر نویسنده را فراموش نکنید. در جایی که از عبارات دقیق نویسنده دیگری استفاده می کنید، آن را در گیومه ارائه کنید و یک نویسنده اضافه کنید.

اکثر مؤسسات آموزشی (کالج یا دانشگاه) خط مشی خود را در مورد اینکه چند درصد سرقت ادبی قابل قبول است ایجاد کرده اند و با کمک ابزار بررسی سرقت علمی توسعه یافته مشخص می کنند که چه مقدار از اطلاعات سرقت شده ارائه شده است .

بازنویسی یک متن اصلی با حداقل تغییر ترتیب کلمات، برخی حذف‌ها و چندین مترادف بدون ذکر منبع معتبر در نوشته‌های دانشگاهی شما مجاز نیست. توسط استاد شما به عنوان یک مورد سرقت ادبی محسوب می شود (برای درک اینکه سرقت علمی چیست سعی کنید نمونه های سرقت ادبی را برای دانشجویان بخوانید ). نرخ های شما به میزان کار شخصی شما بستگی دارد.