تألیف: چه زمانی از ضمیر شخصی «من/ما» استفاده کنیم.
نوشتن، در جوهر خود، نوعی بیان وجودی است و یازده بیانیه از تفکر شماست. با این حال، مربیان آهنگسازی اغلب توصیه می‌کنند که اگر از ضمیر اول شخص در نوشته خود استفاده می‌کنید، این کار را کاهش دهید. این توصیه تا حدی به این دلیل است که بخش مهمی از درک هویت نویسنده، مربوط به میزان ورود جنبه‌های خودتان به نوشته‌تان است. وقتی می‌نویسید: “استارکس و مکدونالد (2022) تعریف واضحی از یک مفهوم کلیدی ارائه می‌دهند”، کلمات “واضح” و “کلیدی” نشان میدهد که نویسندگان توصیف “واضح” را برای این مفهوم به کار برده‌اند که در واقع “کلیدی” است. اضافه کردن عباراتی مانند “من فکر می‌کنم” یا “ما فکر می‌کنیم” هنگام توضیح متن بالا، زائد است.
در برخی موارد، استفاده از “من” (یا “ما” در صورت نگارش پایان‌نامه با یک یا چند نشریه مشترک) بستگی به متن اطراف دارد. عباراتی مانند “من مخالفم” ممکن است زائد باشد، اما همیشه اینطور نیست. اگر می‌خواهید حقیقتی را به چالش بکشید، “من مخالفم” ممکن است مفید باشد زیرا این پتانسیل را دارد که به مخاطبانتان فریاد بزنید که این تفکر شماست و در ادامه، استدلالی را درباره موضوع خاصی که دارید، بنویسید. نظرات قوی در مورد استفاده از “من” با یک فعل نظر قوی، اطلاعاتی را در مورد نحوه خواندن متن به شما منتقل می‌کند.
در موارد دیگر، از ضمیر اول شخص می‌توان استفاده کرد تا کنترل استدلال خود را به شما بدهد. به تفاوت‌های بین “سه موضوع هستند” و “سه موضوع من…” فکر کنید. استفاده از ضمیر شخصی “من” به خواننده نشان میدهد که شما در حال انتخاب یک موضوع هستید. به عبارت دیگر، در اینجا همه مسائل مورد بررسی نیستند. این سه نقطه، انتخاب من است. با این حال، مهم است که به خاطر داشته باشید، اگر از “من” (یا “ما”) بیش از حد استفاده کنید، ممکن است خواننده‌تان حس کند که شما خودخواه هستید یا در برابر دیدگاه‌های دیگر بسته‌اید. در نتیجه، بهتر است در نوشته‌های خود از مجموعه‌ای از ضمایر استفاده کنید تا متن شما بهتر و مفیدتر باشد.
ضمایر جنسیتی و خود سیاسی
در حالی که بسیاری از نویسندگان پایان‌نامه در برخی موارد به این فکر می‌کنند که آیا باید از ضمایری مانند “من” یا “ما” استفاده کنند، اخیراً ضمایر دیگری نیز مورد توجه قرار گرفته‌اند. در حال حاضر، در وب‌سایت‌ها و در برنامه‌های شغلی، استفاده از ضمایر سوم شخص به صورت فزاینده‌ای رایج شده است. گزینه‌های انتخابی شامل انتخاب‌های باینری جنسیت (“او/او، او/هر”) و همچنین طیفی از ضمایر جدید، به عنوان مثال، “they/their، ze/zir، xe/xem و غیره” هستند. انتخاب شما نشان‌دهنده موضع شما در مورد این مسئله و همچنین نحوه قراردادن نویسندگان ذکرشده در پایان‌نامه شما است.
از آنجایی که “آنچه که هستی” همیشه چندگانه است (فرهنگی، دانشگاهی، علمی و غیره)، برخی از نویسندگان در مورد جنسیت خود صحبت می‌کنند و حتی ممکن است طیف وسیعی از گزینه‌های قابل قبول را ارائه دهند (مثلاً “آنها/او”) که می‌توان از آنها استفاده کرد. برای اشاره به آنها، برخی دیگر ترجیح می‌دهند هویت جنسیتی خود را کاملاً نامشخص بگذارند زیرا ممکن است آن را بخشی از هویت خود به عنوان یک دانشگاهی نبینند.
در دنیای امروز، که به طور فزاینده‌ای با تنوع و گنجاندن دست و پنجه نرم می‌کند، گستره وسیعی از انتخاب‌ها می‌تواند عدم قطعیت‌هایی را در مورد اینکه چگونه محققان رشته خود را به بهترین نحو در نوشته‌های دانشگاهی خود معرفی کنند، ایجاد کند. از کدام ضمایر (در صورت وجود) برای شناسایی نویسندگانی که در پایان‌نامه خود ذکر می‌کنید، استفاده می‌کنید؟ تصمیمات اولیه شما ممکن است تغییر کند، زیرا با اطلاعات بیشتر در مورد افراد در حوزه کاری خود و ضمایر مختلفی که برای شناسایی خود در تحقیقات استفاده می‌کنند، آشنا می‌شوید. بهترین راه برای انتخاب ضمایر مناسب برای پایان‌نامه‌تان این است که با دانشجویان و استادان خود در رشته خود گفتگو کنید و نظرات آنها را در نظر بگیرید. همچنین، بررسی پژوهش‌های قبلی در رشته خود می‌تواند به شما کمک کند تا از رویکردهای مختلفی که در آنها استفاده شده است، الهام بگیرید. در نهایت، برای اطمینان از اینکه ضمایری که در پایان‌نامه خود استفاده می‌کنید، به درستی و با هدف مشخصی برگزیده شده‌اند، بهتر است با یک ویراستار متخصص همکاری کنید.
اگر شما یکی از افرادی هستید که با استفاده از ضمایر باینری احساس ناراحتی می‌کنید، در این مطلب برخی از گزینه‌های غیرباینری که اکنون در استفاده هستند و همچنین معایب بالقوه آنها را در نظر بگیرید. گزینه اول و رایج برای این مسئله، خارج شدن از بحث است. با توجه به اینکه صحبت از استفاده از ضمایر است، می‌توانید به جای استفاده از ضمایر جنسیتی به «نویسنده/نویسنده/محقق» مراجعه کنید و از ضمیر مرتبط «آنها» استفاده کنید (مثلاً «نویسنده تأیید می‌کند…، آنها این کار را انجام می‌دهند.»). این گزینه، در حالی که جذاب به نظر می‌رسد، ممکن است باعث دوری شما از آثار نویسنده و ضمیر مرتبط با آن یعنی «آنها» شود و علاقه کمتری به آنچه می‌گویند داشته باشید. اگر هویت نویسنده شما می‌خواهد با خواننده ارتباط برقرار کند، این انتخاب ضمیر ممکن است بهترین گزینه برای شما نباشد.
گزینه دیگری برای شما این است که یک موقعیت متوسط را برای خود ایجاد کنید. می‌توانید از ضمایر “او” و “آن” به عنوان ضمایر بدون جنسیت استفاده کنید و در صورتی که نویسنده خاصی که به آن استناد می‌کنید ترجیح میدهد به گونه‌ای دیگر به او خطاب شود، استفاده از ضمیر دیگری را توضیح دهید. اگرچه این انتخاب ممکن است دعوت کننده به نظر برسد، اما اجرای آن ممکن است دشوار باشد زیرا یافتن ضمیر مناسب به زمان نیاز دارد. منابع بالقوه دانش مانند وب‌سایت نویسنده ممکن است همیشه چنین اطلاعاتی را ارائه ندهند. سوالی که باید پرسید، این است که چقدر برای هویت محقق شما مهم است که وقت خود را برای منبع یابی اطلاعات در مورد استفاده از ضمیر صرف کنید؟ اگر فکر می‌کنید که استفاده از ضمایری که نویسندگان ذکر شده شما ترجیح می‌دهند برای شما مهم است، بایدتلاش کنید تا به دنبال راهکار مناسبی برای تعامل با آنها باشید. می‌توانید با نویسنده یا محقق مرتبط تماس بگیرید و از آنها بپرسید که آیا ضمایر جنسیتی را برای خود ترجیح می‌دهند یا خیر؟ اگرچه این روش ممکن است نیاز به زمان و تلاش بیشتری داشته باشد، اما می‌تواند به شما کمک کند که به شیوه‌ای که برای نویسنده خاصی مناسب است، با او در ارتباط باشید.
در نهایت، مهمتر از همه، باید به این نکته توجه کنید که هدف شما چیست؟ آیا می‌خواهید هویت جنسیتی خود را در متن خود بیان کنید یا می‌خواهید فقط پیام خود را به صورت روان و روان‌نویسی مناسب ارائه دهید؟ به نظر می‌رسد که اگر هدف شما فقط ارائه پیام خود به صورت بهتر است، بهترین راهکار استفاده از ضمایر بدون جنسیت است. با این روش، متن شما روان و منطقی خواهد بود و باعث دوری افراد از خواندن آن نخواهید شد.
در کل، استفاده از ضمایر جدید در نوشتارهای رسمی و علمی، بسته به موضوع و نوع مخاطبان، می‌تواند مناسب یا نامناسب باشد. در صورتی که استفاده از ضمایر جدید باعث ابهام و یا بی‌ربطی در نوشتار شود، بهتر است از ضمایر معمول و شناخته شده استفاده کنید. همچنین، در صورت لزوم، می‌توانید به دلایل استفاده از ضمایر خاص در نوشتار خود، توضیح دهید.
در حوزه‌هایی که درباره برابری جنسیتی می‌نویسید، می‌توانید رویکردی پیشرو داشته باشید و در همه جا از “آنها مفرد” یا “ze/xe” یا ضمیر جدید دیگری استفاده کنید. انتخاب شما مهم نیست، اما به عنوان یک نویسنده دانشگاهی، توصیه می‌کنیم در مورد هر چیزی که می‌نویسید، صریح و مفید باشید. با توجه به گزینه‌های فراوانی که برای ارجاع به نویسندگان ذکر شده، پیشنهاد می‌کنیم استفاده از ضمیر خود را در فصل مقدماتی خود (هر انتخابی که داشته باشید) برای خواننده خود توضیح دهید. این توضیح حتی می‌تواند در پاورقی باشد.
اگر پاراگراف‌های قبلی در این اشاره‌گر باعث ناراحتی شما می‌شود، می‌توانید نفس راحتی بکشید زیرا تصمیم‌گیری در مورد ضمایر آسان‌تر است. به عنوان یک نویسنده پایان‌نامه، ممکن است بخواهید به ضمیر ترجیحی خود در صفحه عنوان پایان‌نامه خود مراجعه کنید، به عنوان مثال، “دونا استارکس (او/او)”. این افزودن ضمایر اختیاری است. شما نیازی به ذکر ضمایر خود در صفحه عنوان پایان‌نامه خود ندارید. برخی از شما ممکن است مایل نباشید ضمایر ترجیحی خود را در دنیای شخصی خود نسبت به دنیای دانشگاهی خود شناسایی کنید. تصمیم با شماست و شما کنترل نهایی بر نحوه شناسایی خود در پایان‌نامه‌تان دارید.
در جای دیگر پایان‌نامه‌تان، فقط یک ضمیر برای توصیف شما وجود دارد و این ضمیر “من” برای همه یکسان است.
برایبحث عمیق‌تر در مورد ضمایر خنثی جنسیتی، تاریخچه آنها و نحوه ارتباط آنها با مسائل مرتبط با شمول، به کتاب “بارون” (2020) مراجعه کنید. برای آگاهی از نحوه آموزش “آنها (sg)” به عنوان زبان‌آموزان اضافی، به مقاله “Speyer and Schleef” (2019) مراجعه کنید. وب‌سایت دیواین (2022) در مورد ضمایر خنثی، طیف وسیعی از جزئیات مفید در مورد استفاده از ضمیر و اهمیت آن در گفتار گفتاری خود، ارائه میدهد.
چیزهایی که «واقعاً» اهمیتی ندارند (به این اندازه)!
در ادامه چند نکته را برای شما مطرح می‌کنیم که نباید در مورد آنها نگران باشید. زبان انگلیسی، زبانی است که همه به یک شکل صحبت نمی‌کنند و نمی‌نویسند. برای بسیاری از شما، تفاوت‌های منطقه‌ای در زبان انگلیسی، حتی در نگارش پایان‌نامه‌تان، به‌اندازه‌ای که مهم باشد، ثبت نمی‌شود و تنها زمانی اضطراب جزئی ایجاد می‌شود که شما و استاد راهنما در مورد نوع زبانی که باید استفاده کنید، اختلاف نظر داشته باشید. البته برخی استثناها وجود دارد. ممکن است احساس قوی از هویت ملی داشته باشید و بخواهید زمانی را صرف اطمینان از اینکه هویت گرامری شما با هویت ملیتان همخوانی دارد. اگر در حال نوشتن پایان‌نامه‌ای هستید که دارای مضامین ملی قوی است (مثلاً موضوعی در تاریخ بریتانیا)، ممکن است بخواهید به این فکر کنید که آیا تنوع منطقه‌ای زبان انگلیسی که استفاده می‌کنید، بازتاب مناسبی از محتوای پایان‌نامه‌تان است یا خیر.
کلمات، املا
در برخی مناطق جهان، برخی کلمات بیشتر از سایرین استفاده می‌شوند، اما تأثیر کمی بر روی پایان‌نامه شما دارند. برای مثال، آیا اهمیتی دارد که مطالعه خود را “در پاییز ۲۰۲۲” یا “در فصل پاییز ۲۰۲۲” انجام دهید؟ اکثر مردم می‌دانند که “پاییز” و “فصل پاییز” معانی مشابهی دارند، به طوری که در انگلیسی آمریکایی و انگلیسی بریتانیایی به یکی از این دو ترجیح داده می‌شود. برای آشنایی با تفاوت‌های بین نوع انگلیسی مورد استفاده در مناطق مختلف، می‌توانید به کتاب “Trudgill & Hannah” (۲۰۱۷) مراجعه کنید.
تفاوت‌های منطقه‌ای در استفاده از زبان انگلیسی ممکن است در برخی موارد بحث‌برانگیز باشد، اگر شما یک نویسنده پایان‌نامه هستید که فکر می‌کنید تنها یک فرم صحیح وجود دارد. برای مثال، آیا می‌دانستید که جمع “شواهد” می‌تواند به عنوان دلیل یا مدرک استفاده شود و برای برخی افراد “گفتگو” و “نظر” کلمات “واقعی” هستند، اما برای برخی دیگر نه؟ اگر عضوان تیم نظارتی شما مخالف هستند، باید در مورد اینکه آیا کلمه یا فرم دستوری که برای برخی از اعضای تیم ناآشنا است، معرفی کنید یا نه، با استاد راهنمای خود تشاور کنید. سپس به موارد مهمتری بروید.
هر چند املا نیز در مکان‌های مختلف متفاوت است، اما تفاوت‌های آن اغلب بسیار کم و واضح نیست. حتی اگر بخواهید از روش‌های نوشتاری مرتبط با انگلیسی آمریکایی یا بریتانیایی استفاده کنید، در یک مسابقه بازنده هستید. جهانی شدن بر زبان انگلیسی تأثیر گذاشته است و املاهایی که در اصل مربوط به “انگلیسی انگلستانی” یا “انگلیسی آمریکایی” بودند، دیگر به همان شکل خشک و بریده نیستند. کلمه “تحلیل” در هر دو انگلیسی آمریکایی و بریتانیاییاستفاده می‌شود و تفاوت‌های املایی بسیار کمی وجود دارد، مانند استفاده از “color” در انگلیسی آمریکایی و “colour” در انگلیسی بریتانیایی.
به طور کلی، در نوشتار پایان‌نامه خود باید به املا و نگارش دقت کافی را داشته باشید و از رعایت قواعد نوشتاری استاندارد استفاده کنید. اگر تفاوت‌های منطقه‌ای برای شما مهم است، می‌توانید از دیکشنری‌های املا و نگارش استفاده کنید و یا با استاد راهنمای خود در این زمینه صحبت کنید. هدف شما در نوشتن پایان‌نامه، ارائه یک نوشتار منسجم و روان است که به خواننده اصلی خود، یعنی استاد راهنما، اجازه میدهد تا به راحتی موضوع شما را درک کند و نتیجه‌گیری‌های شما را تأیید یا رد کند، بنابراین لازم است که تمرکز خود را بر روی ارائه یک نوشتار قوی و معتبر بگذارید.
گرامر
انواع زبان انگلیسی در گرامرشان متفاوت هستند. گاهی اوقات، مجموعه کلمات کاملاً متفاوت است. کلماتی که گروه‌ها را نشان می‌دهند (مانند “تیم”، “گروه”، “دانشگاه”) نمونه‌هایی از آنها هستند. یک گروه را می‌توان به عنوان یک موجودیت واحد دید، اما همچنین می‌توان آن را به عنوان موجودیتی دید که شامل چندین چیز در درون خود است. هنگامی که تمرکز دستوری بر این است که چگونه یک گروه شامل بیش از یک چیز است، فعل همراه با آن جمع است (“تیم تحقیقاتی هستند”). هنگامی که تمرکز دستوری بر ماهیت واحد گروه‌ها باشد، فعل همراه با هم بازی می‌کند و از یک فعل مفرد استفاده می‌شود (مثلاً «تیم تحقیقاتی است»). چنین تفاوت‌هایی در دستور زبان انگلیسی در انواع مختلف انگلیسی ممکن است باعث سردرگمی شود، اگر اعضای تیم نظارت در استفاده از آنها متفاوت باشند. هنگامی که اختلافات به وجود می‌آیند، آنها را یادداشت کنید و در مورد استفاده مشترک توافق کنید تا همه چیز نسبتاً ساده باشد.
برخی از تفاوت‌های دستوری ممکن است پیچیده‌تر باشند، زیرا عمدتاً تفاوت‌های ناخودآگاه هستند. اگر اعضای تیم شما شیوه‌های نوشتاری متفاوتی دارند، حروف اضافه (مانند “در”، “بر”، “روی”) ممکن است باعث ناامیدی شوند. به عنوان مثال، آیا تحقیقات خود را «در یک مکان خاص» یا «در مکان خاصی» تکمیل کردید؟ انتخاب شما ممکن است به این بستگی داشته باشد که اهل کجا هستید، یا در کجا تحصیل کرده‌اید، یا حتی به آنچه والدینتان می‌گفتند، بستگی داشته باشد. افعال عبارتی نیز به ویژه مستعد تغییر هستند. آیا وقتی در حال نوشتن پایان‌نامه هستید، نتایج شما با سایر تحقیقات در این زمینه متفاوت هستند؟ فرض نکنیدکه اینطور نیست.
اشتباه است فقط به این دلیل که استاد راهنما شما یک کلمه جایگزین به شما میدهد. نکته اصلی این است که وقت خود را با بحث کردن درباره “درست” تلف نکنید، تصمیم بگیرید و به آن پایبند باشید. همچنین، باید به دستور نگارش و ادبیات فارسی توجه کرده و در جملات به دقت ویرایش انجام شود.
نقطه گذاری
بسیاری از افراد نظرات قوی درباره علائم نگارشی صحیح و نادرست دارند؛ به دلیل اینکه بسیاری از آنها با گزینه‌های مختلف آشنایی ندارند. در سنت نوشتاری بریتانیایی، هر علامت نگارشی بعد از “نقل قول” قرار می‌گرفت، اما در قراردادهای املا آمریکایی، این روند برعکس است. تفاوت‌هایی مثل شماره‌گذاری پاورقی و نقطه‌گذاری بین انواع زبان انگلیسی وجود دارد. در برخی انواع انگلیسی، مالکانی که نام آنها با حرف s ختم می‌شود، مثل استارکس و جونز، با “ایده‌های استارکس/ جونز” نشان داده می‌شدند، اما در زبان آمریکایی با “ایده‌های استارکس/ جونز” مشخص می‌شوند. توصیه ما این است که در نگارش، ثابت قدم بایستید و به نحوی بنویسید که خودتان را راحت و آسوده احساس کنید. اگر تصمیم دارید به کنوانسیون‌های استاد راهنما عمل کنید، مطمئن شوید که هر تغییری که در سرتاسر پایان‌نامه‌تان ایجاد می‌کنید، با هماهنگی و توضیحات مناسبی به همه افراد مرتبط انجام می‌شود. در صورتی که چندین نویسنده در متن دست کمک می‌دهند، بهتر است به علائم نگارشی دقت کافی را داشته باشید.
زبان همیشه در حال تغییر است و از فردی به فرد دیگر متفاوت است. برخی از تفاوت‌های نقطه‌گذاری، نتیجه قراردادهای نوشتاری قدیمی و جدیدتر هستند. اختصارات عبارات لاتین مانند exempli gratia یا id est دارای دو نقطه پس از هر کلمه لاتین هستند. با این حال، به دلیل از دست دادن ارتباط بین این اختصارات و عبارات لاتین اصلی، قوانین نقطه‌گذاری مبهم شده‌اند. برخی راهنماهای سبک، متفاوتی را به شما توصیه می‌کنند. سایر علائم نگارشی نیز، مانند نقطه پایان بعد از عناوین (مثل دکتر) و کاماهایی که برای به هم پیوستن عبارات استفاده می‌شود، ناپدید شده‌اند. در صورتی که تیم نظارتی به شما پیشنهاد میدهد که از یک راهنمای نگارشی خاص استفاده کنید، بهتر است آن را رعایت کنید. در غیر این صورت، لازم است از علائم نگارشی پرهیز نکرده و سعی کنید به صورت منطقی و معقول بنویسید. مهمتر از همه، از نگارش خود راضی باشید و از تمام ابزارهای موجود برای بهبود آن استفاده کنید. همچنین، در صورتی که چندین نویسنده در متن دست کمک می‌دهند، بهتر است به علائم نگارشی دقت کافی را داشته باشید.
سایر مسائل زبان
در بسیاری از موارد، ممتحنان از شما می‌خواهند تئوری و نوشته خود را با استانداردهای آکادمیک مقایسه کنید. استادان راهنمای شما احتمالاً از شما می‌خواهند که از کلمات و اصطلاحاتی که به عنوان استاندارد زبان انگلیسی دانشگاهی شناخته نمی‌شوند، در پایان نامه‌تان استفاده نکنید. استفاده از زبان غیر استاندارد اشتباه نیست، اما برای پایان‌نامه‌ها مناسب تلقی نمی‌شود. روش‌های غیر استاندارد نوشتن شامل ایجاد شکل‌های جدید زبان هستند. برای مثال، برخی از شکل‌های نوشتاری جدیدتر شامل استفاده از “آنجا” به جای “آنها” و علامت گذاری جمع با “s” در کلمات مثل “یک فصل/ دو فصل” هستند. برای بعضی از افراد، دستور زبان آنان به حدی پیچیده است که حتی با تلاش برای مخلوط کردن این شکل‌ها، مطلبی که می‌خواهند بیان کنند، برای خواننده قابل فهم نیست. اگر تفاوت بین جمع و مفرد و زمان‌های مختلف را نتوانید تشخیص دهید، باید بدانید که تنها شما در این مورد مشکل ندارید. در سراسر جهان، افراد به همین شکل نوشتاری عادت دارند. برای مطالعه بیشتر در مورد تفاوت‌های بین زبان انگلیسی بریتانیایی و آمریکایی، می‌توانید به مقاله اسکات (2004) مراجعه کنید. همچنین، فهرست طولانی‌تری از تفاوت‌های موجود در انواع زبان انگلیسی را در کتاب پیتر ترودگیل و ژان هانا (2017) مشاهده کنید.
اگر نتوانید تفاوت بین کلمات “آنجا/آنها” و علامت‌گذاری جمع را تشخیص دهید، این نشان دهنده وجود مشکلات ذهنی در این زمینه است. بهتر است از یک دوستی کمک بگیرید که برای شما با ادغام متن مشکلی ندارد (یعنی شخصی که مسلط به زبان انگلیسی استاندارد است) و متن شما را بررسی کند. همچنین، می‌توانید از نرم‌افزارهای گرامری مانند Grammarly استفاده کنید تا خطاهای گرامری واملایی خود را بررسی کنید و بهبود ببخشید.
همچنین، می‌توانید به روش‌های دیگری نیز توجه کنید تا بهبود بخشید. به عنوان مثال، می‌توانید برای افزایش دایره لغات خود، کتاب‌های مختلفی را بخوانید و لغات جدید را یاد بگیرید. همچنین، می‌توانید به دوره‌های آموزشی آنلاین مراجعه کنید که به بهبود مهارت‌های زبان انگلیسی شما کمک می‌کنند.
در کل، برای بهبود مهارت‌های زبانی خود، بهتر است به صورت مرتب و پیوسته تلاش کنید و از منابع مختلفی استفاده کنید. همچنین، اگر هنوز مشکلی با استفاده از زبان استاندارد دارید، بهتر است با استادان خود در مورد این مسئله صحبت کنید تا راهنمایی‌های لازم را دریافت کنید.
نکات مهم متن
نوشتن، بیانی از تفکر نویسنده است.
توصیه مربیان آهنگسازی برای کاهش استفاده از ضمیر اول شخص در نوشته‌هاست.
استفاده از “من” (یا “ما” در صورت نگارش پایان‌نامه با یک یا چند نشریه مشترک) بستگی به متن اطراف دارد.
استفاده از “من” ممکن است مفید باشد زیرا این پتانسیل را دارد که به مخاطبانتان فریاد بزنید که این تفکر شماست و در ادامه، استدلالی را درباره موضوع خاصی که دارید، بنویسید.
در موارد دیگر، از ضمیر اول شخص می‌توان استفاده کرد تا کنترل استدلال خود را به شما بدهد.
استفاده از ضمیر شخصی “من” به خواننده نشان میدهد که شما در حال انتخاب یک موضوع هستید.
بهتر است در نوشته‌های خود از مجموعه‌ای از ضمایر استفاده کنید تا متن شما بهتر و مفیدتر باشد.
استفاده از ضمایر سوم شخص به صورت فزاینده‌ای در نوشته‌های دانشگاهی و برنامه‌های شغلی رایج شده است.
برخی از نویسندگان، به جای استفاده از ضمایر جنسیتی، هویت جنسیتی خود را کاملاً نامشخص می‌گذارند.
برای انتخاب ضمایر مناسب برای پایان‌نامه، بهتر است با دانشجویان و استادان خود در رشته خود گفتگو کنید و نظرات آنها را در نظر بگیرید.
بررسی پژوهش‌های قبلی در رشته خود می‌تواند به شما کمک کند تا از رویکردهای مختلفی که در آنها استفاده شده است، الهام بگیرید.
برای اطمینان از اینکه ضمایری که در پایان‌نامه خود استفاده می‌کنید، به درستی و با هدف مشخصی برگزیده شده‌اند، بهتر است با یک ویراستار متخصص همکاری کنید.
برای جلوگیری از استفاده از ضمایر جنسیتی، می‌توانید از ضمایر بدون جنسیت مانند “آنها” یا “نویسنده/نویسنده/محقق” استفاده کنید.
استفاده از ضمایر بدون جنسیت ممکن است باعث دوری شما از هویت نویسنده و محقق شود.
یک راهکار دیگر، استفاده از ضمایر “او” و “آن” به عنوان ضمایر بدون جنسیت است، اما اجرای آن ممکن است دشوار باشد.
بهترین راهکار برای ارتباط با نویسندگان، تماس گرفتن با آنها و پرسیدن از آنها که آیا ضمایر جنسیتی را برای خود ترجیح می‌دهند یا خیر؟
در نهایت، باید به هدف خود توجه کرد و تصمیم گرفت که آیا می‌خواهید هویت جنسیتی خود را در متن خود بیان کنید یا فقط پیام خود را به صورت روان و روان‌نویسی مناسب ارائه دهید.
استفاده از ضمایر جدید در نوشتارهای رسمی و علمی باید بسته به موضوع و نوع مخاطبان انتخاب شود.
در صورتی که استفاده از ضمایر جدید باعث ابهام و یا بی‌ربطی در نوشتار شود، بهتر است از ضمایر معمول و شناخته شده استفاده کنید.
در حوزه‌هایی که درباره برابری جنسیتی می‌نویسید، می‌توانید رویکردی پیشرو داشته باشید و در همه جا از “آنها مفرد” یا “ze/xe” یا ضمیر جدید دیگری استفاده کنید.
به عنوان یک نویسنده پایان‌نامه، ممکن است بخواهید به ضمیر ترجیحی خود در صفحه عنوان پایان‌نامه خود مراجعه کنید، اما نیازی به ذکر ضمایر خود در صفحه عنوان پایان‌نامه خود ندارید.
در جای دیگر پایان‌نامه‌تان، فقط یک ضمیر برای توصیف شما وجود دارد و این ضمیر “من” برای همه یکسان است.
برای بحث عمیق‌تر در مورد ضمایر خنثی جنسیتی، می‌توانید به منابع مفیدی مانند کتاب “بارون” (2020) و مقاله “Speyer and Schleef” (2019) و وب‌سایت دیواین (2022) مراجعه کنید.
تفاوت‌های منطقه‌ای در زبان انگلیسی در نگارش پایان‌نامه‌ها مهم نیستند و تنها در صورتی نیاز است که با استاد راهنما در مورد نوع زبانی که باید استفاده کنید، مشورت کنید.
در برخی موارد، ممکن است احساس قوی از هویت ملی داشته باشید و بخواهید به همخوانی هویت گرامری خود با هویت ملیتان توجه کنید.
در نگارش پایان‌نامه‌های دارای مضامین ملی قوی، بهتر است به تنوع لهجه‌ای زبان انگلیسی که استفاده می‌کنید، توجه کنید و مطمئن شوید که بازتاب مناسبی از محتوای پایان‌نامه‌تان استفاده شده است.
تفاوت‌های منطقه‌ای در استفاده از زبان انگلیسی برای نوشتن پایان‌نامه مهم نیستند و تأثیر چندانی بر روی پایان‌نامه شما ندارند.
برای نوشتن پایان‌نامه، باید به املا و نگارش دقت کافی را داشته باشید و از رعایت قواعد نوشتاری استاندارد استفاده کنید.
هدف شما در نوشتن پایان‌نامه، ارائه یک نوشتار منسجم و روان است که به خواننده اصلی خود، یعنی استاد راهنما، اجازه میدهد تا به راحتی موضوع شما را درک کند و نتیجه‌گیری‌های شما را تأیید یا رد کند.
در زبان انگلیسی، تفاوت‌های دستوری مختلف وجود دارد که ممکن است باعث سردرگمی شود و باید توافقات مشترک برای استفاده از آنها ایجاد شود.
برخی از تفاوت‌های دستوری عمدتاً ناخودآگاه هستند و ممکن است به دلیل عوامل مختلفی مانند محیط فرهنگی، تحصیلات، والدین و غیره متفاوت باشند.
در انتخاب کلمات و عبارات، باید به دستور نگارش و ادبیات زبان انگلیسی توجه کرد.
در ویرایش جملات، باید به دقت و با استفاده از دانش دستوری و ادبیات، اشتباهات را برطرف کرد.
تفاوت‌هایی در علائم نگارشی در زبان انگلیسی وجود دارد، به عنوان مثال در سنت نوشتاری بریتانیایی و قراردادهای املا آمریکایی.
در نگارش، بهتر است ثابت قدم بایستید و به نحوی بنویسید که خودتان را راحت و آسوده احساس کنید. در صورت تمایل به عمل به کنوانسیون‌های استاد راهنما، بهتر است با هماهنگی و توضیحات مناسبی علائم نگارشی را به کار ببرید.
زبان همیشه در حال تغییر است و برخی تفاوت‌های نگارشی نتیجه قراردادهای نوشتاری قدیمی و جدیدتر هستند.
برخی علائم نگارشی، مانند نقطه پایان بعد از عناوین و کاماهایی که برای به هم پیوستن عبارات استفاده می‌شود، ناپدید شده‌اند.
در صورتی که تیم نظارتی به شما پیشنهاد میدهد از یک راهنمای نگارشی خاص استفاده کنید، بهتر است آن را رعایت کنید.
مهمتر از همه، از نگارش خود راضی باشید و از تمام ابزارهای موجود برای بهبود آن استفاده کنید.
در نگارش، بهتر است ثابت قدم بایستید و به نحوی بنویسید که خودتان را راحت و آسوده احساس کنید.
برخی تفاوت‌های نقطه‌گذاری ناشی از قراردادهای نوشتاری قدیمی و جدیدتر هستند.
از علائم نگارشی پرهیز نکرده و سعی کنید به صورت منطقی و معقول بنویسید.
در صورتی که چندین نویسنده در متن دست کمک می‌دهند، بهتر است به علائم نگارشی دقت کافی را داشته باشید.
مهمتر از همه، از نگارش خود راضی باشید و از تمام ابزارهای موجود برای بهبود آن استفاده کنید.
در پایان‌نامه، استفاده از زبان استاندارد آکادمیک توصیه می‌شود.
استفاده از شکل‌های نوشتاری غیر استاندارد ممکن است مطلب را برای خواننده قابل فهم نکند.
برای بهبود مهارت‌های زبانی، می‌توانید از منابع مختلفی مانند کتاب‌ها، دوره‌های آموزشی آنلاین و نرم‌افزارهای گرامری استفاده کنید.
در صورت داشتن مشکل با زبان استاندارد، بهتر است با استادان خود در مورد آن صحبت کنید تا راهنمایی‌های لازم را دریافت کنید.
بدون نظر